Bazig en lelijk gedrag: als je kind nu niet de leukste is
Ik heb het mooiste, liefste en leukste kind van de wereld, net als jij. Een uitspraak die alles zegt. Maar wat als je je eigen kind op het moment gewoon niet zo leuk vindt? Je mag het voor je gevoel eigenlijk niet denken of zeggen, maar ik doe het toch: soms schaam ik me gewoon voor mijn dochter.
Laten we vooropstellen: ik houd het zielsveel van mijn kind. Het is altijd het liefste, leukste en makkelijkste kind geweest dat ik me kon bedenken. Ze kon met iedereen overweg, was sociaal, kletste de oren van je kop, maar kon zich net zo goed zelf vermaken door te spelen. Daarom is de omschakeling nu misschien ook zo groot. Ze is nu 3,5 jaar en ik merk dat ze vreselijk onaardig doet naar haar omgeving. Het is gewoon niet leuk meer.
Mijn kind vertoont ander gedrag
Vriendjes en vriendinnetjes op de opvang, dat gaat nog wel. Maar zodra het mensen uit haar vertrouwde omgeving zijn, snauwt ze gewoon. Ze doet niet leuk. Ze doet lelijk tegen oma. Als oma zegt: āWat gezellig dat je er bent, geef je me een knuffel?ā, deed ze dat normaliter moeiteloos. Tegenwoordig zegt ze gewoon: āNeeā en begint ze direct een soort show op te voeren waarbij ze op de grond gaat liggen.
Ze is bazig
Ook bij ooms, tantes, nichtjes en neefjes is het niet leuk. Laatst hadden we een familieverjaardag en waar ze altijd gewoon leuk spelen met elkaar, was mijn dochter de boel nu echt aan het terroriseren. Het moest allemaal op haar manier en als de neefjes dat niet deden, dan konden ze rekenen op een drama. Ze begon dan te huilen, rende naar mij toe en deed alsof de neefjes iets ergs hadden gedaan, maar wij hebben het natuurlijk precies door. En dit dan de hele tijd, overal. Er is geen land mee te bezeilen.
Ik vind mijn peuter niet zo leuk
Kortom: op het moment vind ik mijn kind helemaal niet zo leuk. Dat mag je eigenlijk niet zeggen, maar het is nou eenmaal zo. Het lucht enorm op nu ik dit opschrijf. Ze doet lelijk, ze is niet sociaal en ze lijkt in niets op het meisje dat ik de eerste drie jaar in huis had. Is het een fase of zou er iets aan de hand zijn? Op de opvang lijkt het allemaal goed te gaan. āAlles is een faseā, zei mijn moeder van de week tegen me. Ik hoop het! Van mij mogen we NU door naar de volgende fase. Alles beter dan dit nare gedrag.
Wil je ook een bijzonder, ontroerend of grappig verhaal met andere mama’s (to be) delen? Dat kan! Stuur je verhaal (+/- 800 woorden) naar redactie@wij.nl o.v.v. Mijn verhaal. Liever anoniem blijven? Vermeld dit er dan bij. De redactie neemt per e-mail contact met je op als je verhaal gepubliceerd wordt.