Ik hoor jullie denken; daar heb je weer een stel luie ouders! Want daar lijkt het op en dat is wat zo’n beetje de hele wereld denkt als je kind 4 is, naar de basisschool gaat, maar nog niet zindelijk is.

Zindelijk voor basisschool

Op school werd het meteen al door de juf geroepen, ik hoor het haar nog zeggen: “Ik sta al 20 jaar voor de klas en heb nooit meegemaakt dat een kind niet zindelijk is als ze hier komen.” Ik ben verpleegkundige en weet dat dit probleem zich wel vaker voordoet. Daarnaast wil geen arts ernaar kijken, want door de medische wereld wordt, in tegenstelling tot de oudermaffia, verwacht dat een kind er na zijn 5de verjaardag pas klaar voor is om zindelijk te zijn.

Veroordeeld over dochter niet zindelijk

Mijn reactie naar de juf was: “Goh, ik weet toevallig dat een klasgenootje van mijn dochter ook nog met een luier op school rondloopt.” Waarop de juf zei: “Dan is dat klasgenootje ook echt het enige geval wat ik ben tegengekomen in 20 jaar.” Jaja, dacht ik bij mezelf. En het stomme is: ik voelde me direct enorm schuldig. Het zal wel aan mij liggen dat het niet lukt. En dat terwijl ik een jaar geleden gestopt ben met werken om er 100% voor de kinderen te zijn. Door het thuis zijn, heb ik voldoende tijd om mijn kind zindelijk te maken. Want dat is wat veel mensen denken: die ouders zullen er wel geen tijd of geen zin in hebben en willen het over laten aan de juf. En vooral dat laatste, want owee: daar is een juf niet voor!

Tegen al die veroordelende ouders wil ik graag iets zeggen: doe eens lief tegen elkaar, want het ouderschap heeft al uitdagingen genoeg. Dus help elkaar liever in plaats van elkaar zo met de grond gelijk te maken.

Zindelijkheidstraining

En even voor de duidelijkheid. Ik ben met 2,5 jaar al begonnen met zindelijkheidstraining. Mijn man en ik hebben inmiddels alles uit de kast gehaald om haar zindelijk te krijgen. Alle soorten beloningssystemen die je kunt bedenken hebben we uitgeprobeerd. Niks lijkt te helpen. Soms gaat het wel een paar dagen achter elkaar goed, maar nooit meer dan een week. En wat het nou is … Ik weet het echt niet en trek af en toe mijn haar uit mijn hoofd uit frustratie. Sinds ze naar school gaat, zit er wel vooruitgang in. We zijn van 10 plas broeken op een dag naar ongeveer 2 á 3 gegaan.

Hulp bij zindelijk maken kind

We hebben hulp gehad vanuit het consultatiebureau. Ik ben met mijn dochter bij de fysiotherapeut geweest. Momenteel lopen we bij de orthopedagoog. En binnenkort heb ik een afspraak bij de kinderarts. De kinderarts gaat hopelijk een scan maken van haar blaas en urineleiders om uit te sluiten dat er een medisch probleem is. Ik hoop het bijna, dat het gewoon iets is wat met een kleine ingreep verholpen is. Voor haar fijn en voor mij ook.

Naar school om kind te verschonen

In het begin ging ik iedere dag naar school om mijn dochter te verschonen. Want ik ben het ermee eens: het is niet de taak van de juf of meester. Maar wat ik ook ervaren heb, is dat het niet te doen is om 3 á 4 keer per dag naar school te moeten om te verschonen. Daarnaast vond mijn dochter het helemaal geweldig dat mama op school kwam, dat het was ook niet helpend. Inmiddels heb ik met school af kunnen spreken dat als ze in haar broek plast, de juf helpt. Want wees eerlijk, het is gewoon niet zo dat alle 30 kinderen in de klas die hulp nodig hebben. In dit geval is mijn dochter de enige, dus is de juf heus niet de hele dag broeken aan het verschonen. We hebben afgesproken dat wanneer mijn dochter in haar broek poept, ik dan gebeld word om haar te komen verschonen.

Ieder huisje heeft zijn kruisje

Mijn punt is dat dit probleem veel voorkomt. En dat het écht niet door luie ouders komt. Dus aan iedereen met dit gevecht thuis: je doet het goed genoeg, het ligt niet aan jou. En lees die reacties op social media gewoon niet. Ieder huisje heeft zijn kruisje, en op dit moment is dit ons kruisje. Zo zie ik het dan maar.