Ze heeft een mutatie aan het (komt ‘ie) DLG3-gen. Een mutatie waar heel weinig over bekend is, maar duidt op een achterstand in haar ontwikkeling. In het geval van onze dochter staat het voor ‘De Levens Genieter van drie’. Ze kan intens genieten, heeft aandacht voor iedereen en maakt gemakkelijk contact. Maar ook mist ze een soort filter. Een filter voor prikkels. Voor een tandje lager als ze moe is. Of vol zit van alle geluiden, indrukken en belevenissen die voorbij komen op een dag.

Soms is het teveel, soms is het zoeken, maar liefde is er altijd

Dat filter, dat zijn wij, als ouders voor haar. Een belangrijke taak. Om te voorkomen dat Roos van zich afslaat en schreeuwt om aandacht. Zowel letterlijk als figuurlijk. Dat is soms zoeken. Hoe goed we ook ons best doen, met ontzettend veel onvoorwaardelijke liefde, soms is het teveel.

Als wij het ook even niet meer weten, proberen we nieuwe dingen. Het is vallen en opstaan, maar altijd met heel ons hart.

Een dikke pluim voor jou

Deze ode is voor jou lieve Roos, maar ook voor alle ouders die zich hierin herkennen. Dus ook een dikke pluim voor jou, lieve papa of mama. Die er elke dag weer staan en het soms ook even niet weten. Maar het elke dag weer probeert vanuit onvoorwaardelijke liefde. Ik zie het en ik weet dat het je soms onzeker maakt.

Mij wel in ieder geval. De kunst zit hem volgens mij hierin: houden van met heel je hart, zonder oordeel. Niet alleen van je kind, maar juist ook van jezelf.

Deel je verhaal

Wil je ook graag je verhaal met andere mama’s delen. Stuur je blog (500 - 800 woorden) naar redactie@wij.nl en wie weet staat jouw verhaal binnenkort online!