Na wat meer toelichting begrijp ik de leerkracht heel goed. “Uw zoon laat te weinig zien, waardoor we geen idee hebben van zijn ontwikkeling.” Ja, dat klopt. Dat is typisch Finn. Hij is ontzettend verlegen en ook een beetje angstig aangelegd. Hij kijkt liever de kat uit de boom dan dat hij ook maar iets van zichzelf laat zien. Alleen als je eenmaal zijn vertrouwen gewonnen hebt, dan laat hij die muren een beetje zakken. Maar daar heeft zijn juf natuurlijk weinig aan.

Waar trek je die grens?

“Als het gewoon zijn karakter is, dan prima, maar het maakt het voor ons moeilijk om te zien wat hij allemaal al kan of waar hij nog moeite mee heeft.” Ik kan me dat heel goed voorstellen. Hij is erg vastbesloten en is vrijwel nooit over te halen om iets tegen zijn zin in te doen. Thuis merken we dat hij slim zat is, eindeloos doorkletst en alles feilloos in de gaten heeft.

Moet een kind daarom een klas blijven zitten, alleen omdat hij te verlegen is om zichzelf te laten zien? Ik ken genoeg volwassenen die daar nog steeds moeite mee hebben. Veel dingen kun je aan- of afleren en sommige dingen horen nou eenmaal bij jouw karakter. Waar trek je die grens? En we hebben het over groep 2!

Wie weet komt het vanzelf

Met de juf spreken we af dat we het de komende maanden gewoon nog even aankijken. Kinderen maken op deze leeftijd vaak ook opeens grote sprongen, dus wie weet komt het vanzelf. Zien ze toch te weinig van zijn ontwikkeling en zijn het dingen die wij thuis totaal niet herkennen. Dan kunnen we altijd nog filmpjes maken. Van zijn eindeloze verhalen zodra hij eenmaal thuis is tot zijn interesse en herkenning van letters. Zo zien de juffen dat hij het wel kan en dat hij er gewoon voor kiest om dit nu nog niet te delen op school. En die verlegenheid? Ach, die had ik vroeger ook heel erg en daar is inmiddels niks meer van te merken!

Zijn mooie, unieke karakter laten zien

Als hij moet blijven zitten, dan moet dat. Maar voor een kind als Finn is dat juist het slechtste wat je voor hem kunt doen. Hij begint eindelijk voorzichtig gewend te raken aan zijn klas en begint eindelijk vriendjes te maken. Om hem dan weer in een compleet nieuwe klas met nieuwe kinderen te zetten, zou voor hem een flinke schok zijn, waardoor hij helemaal niet meer naar school wil.

Daarnaast is zijn eerste schooljaar ook een raar jaar geweest. Door corona heeft hij uiteindelijk meer thuis gezeten dan op school in groep 1, dus voor zijn gevoel begint school nu pas echt. Nu maar hopen dat we niet op een tweede complete lockdown afstevenen. Zonder lockdown kan hij lekker wennen aan het schoolse ritme, zodat hij uiteindelijk zijn mooie, unieke karakter durft te laten zien.

Lees ook: ‘Hoe deal jij met die kleine snotmonsters in huis?’