“Mama, ik wil een puppy!”, roept Finn nu al weken. Hij is gek op honden. Hij helpt regelmatig zijn opa bij het zorgen voor hun grote labrador. Eten geven, borstelen, trucjes als zit, pootje en lig. Fantastisch vindt hij het. Wanneer we op bezoek gaan verdwijnt hij naar de keuken om bij de hond te zitten en zien we hem voorlopig niet meer. Het zou voor hem ontzettend goed zijn, een eigen hond. Het is een druk jongetje die ook nog eens snel angstig en gespannen is en ik zie het kalmerende effect van dieren op hem.

Kalmerend effect huisdieren op kind

“Sorry, maar we kunnen geen puppy in huis nemen. Dat is veel te veel werk”, zeg ik resoluut. Als ik iets niet zie zitten nu, dan is het wel een jankende pup ’s nachts, die alles kapot bijt en die meerdere keren per dag uitgelaten moet worden. We zijn net een beetje uit de babyjaren, de dagen zijn vol met allerlei verplichtingen, dus ik heb geen energie om nu ook nog dag en nacht druk te zijn met een puppy die veel tijd en aandacht nodig heeft. “Maar ik vind een huisdier wel een goed idee. Welk ander dier zou je leuk vinden?” “Konijnen!”, zegt Finn blij. Ja, een konijn is misschien wel een goed idee. Groot genoeg om te aaien, kalme beestjes, het hok kan buiten staan en de jongens kunnen goed helpen bij het zorgen voor het konijn. Ik heb zelf vroeger ook altijd konijnen gehad en ik vond het hele fijne huisdieren.

Na er een tijdje over na gedacht te hebben, besluiten we een konijn te nemen. We hebben al een prachtig dubbel konijnenhok met buitenren klaargezet in de tuin. Het enige wat nu nog nodig is, is een bewoner voor het hok. Omdat we het zielig vinden om zo’n konijn alleen te zetten, besluiten we om twee konijnen te kiezen. De dierenwinkel is weer open en er zitten twee hele schattige konijntjes tegen elkaar aan in het hok. De eigenaar van de dierenwinkel komt ons helpen. “Ja, die kun je het beste samen kopen, ze zijn graag bij elkaar. Hoe groot is je hok?” Trots vertel ik over onze riante konijnenvilla met twee verdiepingen en een buitenren.

Konijn als huisdier

“Dat is te klein voor twee konijnen. Dat is zelfs nog te klein voor een konijn. Ze moeten acht vierkante meter ruimte per konijn hebben, anders gaat het fout.” Ik kijk naar het glazen bakje voor me waarin de twee knagers vredig bovenop elkaar zitten. Nog geen meter bij een meter en ze wijken geen centimeter van elkaar. Vlug loopt hij langs een aantal reusachtige konijnenhokken in de winkel. “Zelfs die zijn nog te klein voor twee konijnen. Nee, ik kan ze niet verkopen aan iemand met een te klein hok. Sorry.” Ik kijk nog een keer naar de twee schattige konijntjes. Blijkbaar hebben die beestjes samen zestien vierkante meter nodig, meer personal space dan de gemiddelde moeder thuis voor zichzelf krijgt.

Op naar de volgende dierenwinkel. Maar ook daar lopen we tegen een teleurstelling aan. Twee reusachtige konijnen liggen in het hok, met daarboven een plaat waarop staat: ‘Wij zijn er trots op dat we geen konijnen meer verkopen, omdat er vaak slecht voor de dieren wordt gezorgd.’ Blijkbaar is er een hoop veranderd sinds ik vroeger konijnen had. We rijden door naar een dorp verderop en gaan nog twee dierenwinkels langs, maar de ene had al geen konijnen meer en de ander had alleen nog twee oude konijnen die eruitzagen alsof ze elk moment het loodje konden leggen. Dit wordt moeilijker dan ik dacht!

Welk huisdier neem je voor je kind?

Uiteindelijk komen we via via bij iemand terecht die een nestje konijnen heeft waar nog een nieuw thuis voor wordt gezocht. Ik laat een foto zien van het konijntje dat nog over is aan Finn en hij is op slag verliefd. ‘Koning Konijn’ heet de grijze hangoor vanaf nu en morgen komt hij bij ons wonen. En je kan erop rekenen dat hij als een koning verzorgd gaat worden. Vooral door mij, gok ik.

Lees ook: Welk huisdier kies ik voor mijn kind?