Hoe voorkom ik ongelukken thuis?
De meeste ongelukken gebeuren thuis zeggen ze altijd. Dat moet wel kloppen bedenk ik me terwijl ik naar mijn drie zoons kijk die als een stel jonge puppy’s op elkaar duiken. En ja, die van anderhalf jaar oud doet al net zo fanatiek mee als de andere twee.
Haren dwarrelen en hoofden bonken
Ledematen worden alle kanten op getrokken, haren dwarrelen in het rond en hoofden bonken meerdere keren op de grond. “Doe nou eens voorzichtig met elkaar!” Ik kan de waarschuwing net zo goed opnemen op een bandje en voortdurend afspelen, want dat gestoei krijg ik er met geen mogelijkheid uit.
De afgelopen jaren zijn we al meerdere keren naar de huisartsenpost in het ziekenhuis gereden met de jongens. Bijvoorbeeld die keer dat ze het een goed idee vonden, om in het donker keihard door hun slaapkamer te gaan rennen.
Jongens zijn nou eenmaal jongens
Of toen ze gingen kijken wie van het hoogste meubelstuk af kan springen en die keer dat ze dachten dat worstelen op televisie, iets is wat zij ook heel goed kunnen. Opeens bekruipt me het gevoel: Die ritjes naar het ziekenhuis kunnen we nu maar beter echt zien te vermijden!
Natuurlijk wil je zo’n bezoek aan een arts altijd voorkomen, maar jongens zijn nou eenmaal jongens en die moeten af en toe ook lekker wild kunnen ravotten. Dat schijnt goed te zijn voor de onderlinge broederband heb ik ooit eens gelezen.
Stoei-uurtjes drastisch toegenomen
Het zal wel, ik kom uit een meidengezin (sorry, enigste broer van me), dus ik kende het wilde gedrag totaal niet, maar iedereen met zoons zegt hetzelfde. Ja, het hoort erbij. Dus ik heb geleerd om het iets meer te laten gaan en alleen in te grijpen als het echt gevaarlijk wordt.