5 fases die je peuter doorloopt als hij een broertje of zusje krijgt
Eindelijk! Ons tweede zoontje is er. Onze oudste is net drie geworden en de jongste is nu vier maanden. Het is fantastisch om ineens twee kinderen te hebben, maar ook echt even wennen. Niet in de laatste plaats voor ons oudste zoontje, die nu ineens de aandacht van zijn ouders moet delen met zijn broertje.
In het begin merkten we dat hij wat jaloers was: moesten we de baby wegleggen als hij in de buurt was. Inmiddels zijn het de beste vrienden, maar daar zaten nog wel wat fases tussen.
1. Jaloezie
Ineens herkende ik mijn oudste kind niet meer. Waar hij altijd prima zichzelf kon vermaken, wilde hij nu mijn onverdeelde aandacht. Ging aan mijn been hangen als ik met de kleine in mân armen stond, maar ook als ik gewoon in de keuken bezig was en de baby in de box lag.
2. Gaat âie nog weg?
Op een gegeven moment sprak hij het ook uit: âGaat de baby nog weg?â. Nou, nee vriend, die hoort erbij. Maar dat vond hij best wel moeilijk om te begrijpen. Ik heb zelfs gezien dat hij een keertje stiekem in zân voetje kneep toen de baby in de box lag. We hebben hem natuurlijk op zijn donder gegeven, maar dit gedrag schijnt erbij te horen (ik vind het nogal wat).
Lees ook: Deze tips om je kind voor te bereiden op een broertje of zusje
3. Waarom drink ik niet zo?
Laatst zat ik op de bank en gaf ik de kleine borstvoeding, toen mijn oudste ineens vroeg: âWaarom drink ik niet zo?â. Ik legde hem uit dat hij dat ook gedaan had, maar daar geloofde hij niks van. âEcht niet. Uit dat rare ding?â, zei hij toen hij naar mijn borst wees. Wij gierden het uit natuurlijk. Ja lieverd, echt. Uit dat rare ding heb jij ook gedronken.
4. Het kantelpunt
Steeds vaker toonde hij wat interesse. Wilde hij de baby vasthouden. Een kusje geven. Een speeltje geven. Er was ook nog ongemak, maar we gingen ineens de goede kant op. De truc? Geen idee. Het was echt van de een op de andere dag.
5. Van maatjes naar vrienden voor het leven
Ik kon ze even samen laten als ik moest plassen, hij toonde oprechte interesse en als hij thuiskwam was zijn eerste vraag: âWaar is de baby?â. Toen wist ik het. Dit komt goed. Beide lachen (okĂ©, de baby wat bescheiden) als ze elkaar zien en mijn oudste wil niets anders doen dan spelen met de baby. Hij zegt tegen iedereen: “Dat is mijn broertje” en “Hij is lief, hĂš?”. Hopelijk blijft dit voor altijd zo (ik vrees nu al voor de echte puberteit).
Ook je verhaal delen?
Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal (500-800 woorden) via redactie@wij.nl. Anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.