En dan raakt de lievelingsknuffel van je kind zoek (die nergens meer te krijgen is)
Waar we al een tijdje bang voor waren, gebeurt dan toch. Tijdens onze vakantie op de Veluwe, raakt de knuffel schildpad van mijn zoontje zoek. DE knuffel schildpad, die hij van zijn tante had gekregen en uitkoos als favoriet. Die nergens anders meer te krijgen is en waar we uiteindelijk na één jaar zoeken, een reserve van hadden gevonden op Marktplaats.
We halen de bungalow en auto overhoop, maar nergens een schildpad te bekennen. Vervolgens hebben we al onze stappen van die ochtend herhaald. Ook hebben we bij de receptie van de supermarkt en het bungalowpark gevraagd of er niet een knuffeldoek van een schildpad is binnen gebracht, maar helaas.
Terug naar huis voor de reserve schildpad
Ons zoontje is gelukkig nog heel rustig. Hij is denk ik zo onder de indruk van de zoektocht. Hij zit rustig op de achterband van de auto naar buiten te kijken en valt vervolgens in slaap. Uiteindelijk besluiten we om terug naar huis te rijden en de reserve schildpad te halen.
Onderweg rijden we langs verschillende babywinkels, om twee andere opties te halen. Waarom? Zou je denken, je hebt toch niet voor niets een reserve schildpad? Mijn zoontje geeft de reserve schildpad altijd terug. Hij kijkt ernaar, bijt een keer in zijn kop en geeft hem terug, om vervolgens op zoek te gaan naar zijn eigen schildpad.
Ik voel me zo’n slechte moeder
Maar dan sta je in zo’n baby winkel en moet je kiezen tussen twintig van die knuffeldoeken. Klein of groot, groen of blauw, met knuffelkop of zonder. En nog niet te spreken over de prijskaartjes die aan sommige van deze knuffeldoeken hangen.
Na twee winkels hebben we toch twee nieuwe knuffeldoeken en een helikopter speeltje gekocht. Op dat moment voel ik me zo’n slechte moeder. Ten eerste, waarom zat die schildpad nergens aan vast? Normaal maken we hem namelijk altijd vast met een veter aan zijn buggy, arm of stoel van de auto.
Een pruillip en een wijzend vingertje
En ten tweede, waarom heb ik nu ook nog een helikopter speeltje meegenomen?! Wat een pruillip en een wijzend vingertje wel niet kunnen doen, met moedergevoelens van een zwangere van ruim twintig weken … Na een uur rijden hebben we dan toch ook de reserve schildpad thuis opgehaald. En wat denk je, meneer heeft niet een keer de schildpad teruggegeven.
Hij is die nacht gewoon gaan slapen met de reserve schildpad en heeft nooit meer omgekeken. Papa en mama moeten nu alleen weer op zoek naar een andere reserve schildpad … En één ding is zeker. Zijn broertje die in oktober wordt verwacht, krijgt de keuze uit knuffeldoeken die in tienvoud te krijgen zijn!
Ook je verhaal delen?
Wil je ook graag je verhaal delen met andere mama’s (to be)? Dat kan. Stuur je blog (500 - 800 woorden) naar redactie@wij.nl. Anoniem blijven? Vermeld dit er dan bij.