Denise: 'Mijn dochter gaat naar de kleuterklas en dat voelt heel dubbel'
Mijn oudste dochter wordt bijna vier jaar. En o, wat gaat dat snel! Ik sta er met een dubbel gevoel in; aan de ene kant is ze echt toe aan de basisschool. Je kunt hele gesprekken met haar voeren, ze wil dingen leren, is nieuwsgierig, zindelijk en het zelf aan- en uitkleden gaat ook steeds beter. En om niet te vergeten, als zij naar school gaat, is er ook iets meer tijd voor mama zelf. Maar aan de andere kant …
Eigen ervaring komt weer boven
Je zou denken dat het dan leuk is als zij naar de basisschool mag. Maar aan de andere kant van die leuke dingen is er ook grote last die op mijn schouders drukt. Een stukje loslaten. Iets wat ik moeilijk vind. Maar ook mijn eigen ervaring die als een hamerslag naar boven komt. Zoals je misschien al aanvoelt, mijn basisschooltijd is een tijd die ik liever vergeet.
Dit van mij af schrijven is dan ook een stap om het juist niet te projecteren op mijn kinderen. Na mijn dochter volgen er namelijk nog twee die op een dag naar de basisschool gaan.
Negatieve herinneringen aan kleutertijd
Zoals eerder benoemd, mijn dochter is zindelijk. Hier had ik op die leeftijd nog de grootste moeite mee. Mijn herinneringen aan de kleutertijd zijn dan ook negatieve herinneringen. Dan had ik weer een ongelukje gehad en werd ik in de speelgoedhoek nogal hardhandig geholpen met een droge broek. Voor de klas werd ik kenbaar gemaakt als baby.
Ze hadden me een tijdje opgenomen in het ziekenhuis om te achterhalen waarom ik nog niet zindelijk was op die leeftijd. Achteraf denk ik zelf dat dit eerder te maken had met mijn emotionele ontwikkeling dan met iets lichamelijks. Hier werd toen niet naar gekeken.
Toen ik weer naar huis mocht, kreeg ik een plaswekker mee en moest ik op bepaalde tijden een aantal minuten op het toilet zitten. Met als gevolg dat de juffen mij dan weer vergaten op het toilet. Aldus mijn kleutertijd.
Faalangst
Dan kom je in de fase van het schoolkind. Ik als introvert type, werd achterin de klas gezet. Populair was ik verre van. In de spotlight staan was iets waar ik dagen ervoor al tegenop zag, zoiets als een spreekbeurt geven vond ik doodeng. Volgens leerkrachten zou ik het toch niet ver schoppen. Dat was per definitie een aanname en zo werd mijn richting naar het middelbaar onderwijs bepaald. Hierdoor groeide mijn angst om te falen ook meer en meer.
Toch heb ik nu een super leuk beroep op niveau 4. Het hbo heb ik geprobeerd, maar mijn faalangst was te groot. Ik heb hier wel even therapie voor gehad, maar ik heb de keuze gemaakt om mij bij mijn faalangst neer te leggen. Wie weet wat de toekomst brengt. Je leert elke dag nog.
De toekomst
Terug naar het begin: mijn oudste dochter gaat dus binnenkort naar de basisschool. Ze is van karakter een hypersensitief kind. Drukte en op de voorgrond staan, vindt ze verre van leuk. Ze geeft wel aan veel zin te hebben in de basisschool, doet het dan ook super goed op de peuterspeelzaal. Zij is er duidelijk klaar voor.
Tijden zijn veranderd en ik hoop dat er bewust naar elk kind gekeken wordt. Ik hoop met heel mijn hart dat ze een super tijd tegemoet mag gaan!