Bezoek aan de osteopaat: 'Mijn zoontje is nu een totaal ander kind'
In 2019 werd onze zoon Bowy geboren. Nadat onze dochter na een inleiding niet via de ‘natuurlijke’ weg geboren kon worden, koos ik deze keer - in overleg met de gynaecoloog - voor een geplande keizersnede. Wat waren we trots na zijn geboorte, met zowel een meisje als een jongen in ons gezin. Bowy’s ontwikkeling verliep goed, maar al snel merkten we dat hij een levendige, uitdagende persoonlijkheid had. Vooral toen hij de peuterpuberteit inging. Het leek alsof zijn gedrag soms zó anders was, dat we ons afvroegen of alles wel normaal was.
Boevige Bowy
Bowy ontwikkelde zich goed. Zodra hij kon tijgeren ging hij de hele kamer rond en ook trok hij menig keukenlade en kastje leeg. Hij bleef lang tijgeren, maar sloeg het kruipen vervolgens over om direct te gaan lopen. Kruipen overslaan is achteraf een teken geweest. Vanaf het moment dat hij kon lopen was het onmogelijk hem één seconde uit het oog te verliezen, want de term ‘boevig’ was zacht uitgedrukt. Toen we de peuterpuberteit inrolde werd het heftig. Bowy zat op het kinderdagverblijf en had wel eens moeite om lief te zijn voor de andere kinderen. Ook tijdens verjaardagen, dagjes weg of in de omgang met zijn zus - die 4 jaar ouder is - zag ik dit.
Ik voelde dat er iets niet klopte
De eerste stap was een bezoek aan de huisarts. Bowy was op dat moment 3 jaar en de huisarts vertelde dat Bowy’s gedrag binnen de normale grenzen van de peuterpuberteit viel. “Jongens hebben nou eenmaal testosteron wat de (peuter)puberteit heftiger kan maken dan bij meisjes. Nog even volhouden!”, zei ze. Ze adviseerde mij een specifiek boek te lezen en ik werd naar huis gestuurd. Maar naarmate de tijd verstreek, bleven we worstelen met zijn gedrag en ons eigen vertrouwen in zijn ontwikkeling. Sommige momenten leek het beter te gaan, maar dan ineens kwam het gedrag weer op. Ik was teleurgesteld en had geen vertrouwen in mijn eigen kind. Een gevoel wat ik verschrikkelijk vond, ik had dit nooit bij mijn dochter gehad.
Jongens hebben nou eenmaal testosteron wat de (peuter)puberteit heftiger kan maken dan bij meisjes. Nog even volhouden!
Naar de basisschool
In september mocht Bowy beginnen in de kleuterklas. Voor ons idee was hij hier ook ontzettend aan toe. Hij verveelde zich op het kinderdagverblijf en was door zijn oudere zus al gewend aan het idee van school. En hij had er zelf ook echt zin in! Toen Bowy naar de basisschool ging, hoopten we dan ook op een nieuwe start, maar al snel bleek dat zijn gedrag niet echt verbeterde.
Een vreemde vraag tijdens zwemles
In november begon hij ook met zwemles, samen met zijn beste vriendje kreeg hij privéles. Al na een half uur vroeg zijn zwemjuf of hij normaal geboren was. Ik vond dat een vreemde vraag en zei dat hij gewoon geboren was, maar wel via een keizersnede. Dát was precies wat zij bedoelde. Ze adviseerde mij om online te zoeken naar ‘zwemmen en reflexen’; Bowy had duidelijk zijn babyreflexen nog waardoor hij bepaalde oefeningen niet kon doen. ’s Avonds zocht ik het online op, het zaadje was geplant, maar ik zette nog niet door.
Een 10 minutengesprek van 45 minuten
Een week na de zwemles hadden we een eerste 10 minutengesprek op school over hoe de eerste 3 maanden met Bowy zijn gegaan. De geplande 10 minuten werden er 45, en waar je hoopt op een ‘gaat goed, leuk jochie’ was dat alles behalve. Bowy kon niet stil zitten, maakte hoge geluidjes, zat graag aan andere kinderen, knuffelen weliswaar, maar ook als kinderen niet wilden en hij luisterde niet. De juf gaf aan dat als ze hem aansprak op iets, hij dwars door haar heen keek en het écht niet binnen leek te komen. Zij vroeg of er een intern begeleider mee mocht kijken om Bowy wellicht te kunnen helpen. Ik heb het gesprek even laten bezinken, ik kon niet anders dan haar gelijk geven … Alleen voelde het als een soort bevestiging van wat ik al die tijd al had gezien. Wat is er met mijn kind?
Toch verder zoeken op babyreflexen
Die avond na het gesprek op school ben ik dan ook verder gaan zoeken op het advies van de zwemjuf. Ik kwam op een website terecht waar alles heel duidelijk stond uitgelegd. Op de site las ik van alles over babyreflexen op latere leeftijd, het ging over Bowy, alleen de naam van mijn kind ontbrak. Wat een herkenning! In het artikel stond dat een osteopaat de babyreflexen kan aanpakken. Onder het mom ‘baat het niet, schaadt het niet’ heb ik een osteopaat gebeld die weet om te gaan met babyreflexen.
Behandeling van de osteopaat
De behandeling van de osteopaat gaf ons eindelijk duidelijkheid. Na enige uitleg heeft hij Bowy nagekeken: zijn schouders, bovenste nekwervel en bekken zaten vast, er zat spanning op zijn nier én daarnaast had hij nog meerdere babyreflexen die niet geïntegreerd waren. Hij heeft bij Bowy veel losgemaakt en oefeningen gedaan die ervoor zorgen dat de ongeïntegreerde babyreflexen geïntegreerd werden. Na een half uur behandelen had onze zoonwallen onder zijn ogen en zei hij dat hij erg moe was. Bij thuiskomst heeft hij zelfs twee uur op de bank geslapen. ’s Avonds op tijd naar bed en de volgende ochtend werd hij 6:45 uur wakker. Wat opvallend was, omdat hij de maanden daarvoor telkens al om 4:30 uur wakker werd. Ik dacht eerst nog dat het een toevalstreffer was, maar sindsdien is hij niet meer voor 6:30 uur wakker geworden. Zoals iedere ouder weet; slaap is zó belangrijk voor ieders gemoedstoestand.
Alsof er een deken van rust over hem is gevallen.
Bowy is een heel ander kind
Nu, na het aanpakken van deze reflexen, zien we een opmerkelijke verandering in Bowy’s gedrag. Zowel thuis als op school is hij rustiger en beter in staat om zijn emoties te uiten en met anderen om te gaan. De dag na de osteopaat bracht ik hem naar school, juf was op de hoogte van mijn ‘probeersel’ bij de osteopaat. Toen ik hem uit school ophaalde zei juf; ‘Alsof er een deken van rust over hem is gevallen’. We hadden afgesproken korte lijntjes te houden omtrent Bowy. Enkele weken na het bezoek aan de osteopaat hebben we weer een gesprek gehad met zijn juf en gaf zij aan dat het een heel ander kind is. Bowy kan nu door te praten aangeven dat hij een kind lief vindt, in plaats van blijven knuffelen tot een klasgenootje het vervelend vindt. Waar voorheen kinderen naar mij toe kwamen en vertelden dat Bowy hen schopte of niet lief deed, willen zij nu graag met hem spelen.
Thuis is hij ook veel rustiger en dit heeft ook zijn uitwerking op ons gezin. Natuurlijk blijft het een jongetje van 4 jaar en heeft hij nog wel eens zijn buien en probeert hij de grenzen op te zoeken. Het blijft natuurlijk een kind. Sinds lange tijd kan ik zeggen; Bowy is een heel fijn kind waar ik inmiddels alle vertrouwen in heb gekregen en die ik vol trots bewonder om wie hij is.
Ook je verhaal delen?
Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal van ongeveer 500-800 woorden via redactie@wij.nl. Je mag er ook 2 á 3 foto’s bij sturen. Wil je graag anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.