“Jongens, als een verpakking leeg is dan hoef je die niet terug te leggen in de kast, maar mag het in de prullenbak!” Zuchtend haal ik een leeg pak liga’s uit de kast en gooi het bij de papierbak. Als iets me irriteert dan zijn het wel teruggelegde, lege verpakkingen. Gooi het dan gewoon weg als je de laatste pakt! “En hoe komt het dat dat pak nu alweer leeg is? De supermarkt heeft het net gisteren bezorgd!” Overal waar ik kijk in de keukenkastjes vind ik halflege of lege verpakkingen. Ik kan er gewoon alweer een bestelling uitdoen! Sinds we hele dagen thuiszitten vanwege het coronavirus vliegen we door ons eten heen.

Ik weet niet wat me overkomt

Eerder was het altijd een gevecht om de jongens aan het eten te krijgen. “Ik heb geen honger” of “ik ben moe” en “dat lust ik niet” waren de meest gehoorde argumenten om volle borden weer terug te sturen naar het aanrecht. Inmiddels eten ze in plaats van twee, wel vier sneetjes brood bij de lunch.

Het avondeten verdwijnt meestal zonder tegenstribbelen in hun maagjes en gedurende de dag trekt er elke tien minuten wel eentje aan mijn broekspijp; “mama, ik heb honger.” Ik weet niet wat me overkomt!

Kleine snaaiende rovers

Ik had al in het nieuws gehoord dat mensen nu veel meer beginnen te snaaien nu ze thuiszitten, maar blijkbaar geldt dit dus ook voor kleine kinderen. Ze zijn er ook handig in geworden, echte partners in crime, om te pakken te krijgen wat ze lekker vinden.

De middelste schuift de stoel naar de keuken toe zodra ik even niet kijk, de oudste klautert op het aanrecht en kan net bij de bovenste koek & snoep-planken en de dreumes staat enthousiast in zijn handjes klappend toe te kijken. Dolgelukkig als hij een doosje dummies krijgt toegeworpen van zijn grotere broers die zelf stiekem een hele donut naar binnenproppen.

Verlangen naar einde lockdown

Terwijl ik het zoveelste lege pak kaasplakken, een fles met een druppel sinaasappelsap op de bodem en een leeggeroofde zak chocolaatjes in de prullenbak gooi, zie ik mijn man vlug een handvol biscuitjes uit de kast trekken. Als ik op de plank kijk zie ik alleen nog maar een lege wrapper liggen. Aha, we hebben nog een boosdoener dus, ze hebben het niet van een vreemde!

Wat dat betreft kijk ik uit naar het einde van de lockdown, zodat ik weer normaal mijn boodschappen voor een week kan doen, in plaats van voor twee dagen.

Lees ook: ‘Tips om goed en gezond met je kind te eten’