Ik had ze al vaak voorbij zien komen. Hilarische foto’s van kinderen die de hele tv volgesmeerd hebben met sudocrem. kinderen die met een grote zak meel door het huis zijn gaan slepen, de auto zijn gaan wassen met metalen schuursponsjes of kleine donders die hun babybroertje onder kleuren met watervaste stift. Je lacht je suf. Tot het je zelf overkomt. En afgelopen week was het weer feest bij ons.

Volgekalkte muren en gescheurd behang

Vanwege eerdere ervaringen zijn we er razend alert op. Het is misschien wel de strengste regel die we in huis hebben: geen pennen of stiften mee naar boven! Nooit! In ons vorige huis hadden ze de deuren volgekalkt met rode viltstift, net als de witte muren ernaast. Ik heb het er met geen enkel middel af weten te krijgen. Ook had de kleine Picasso zich uitgeleefd op zijn bed, van het houten frame tot aan zijn matras toe. Dus sindsdien verlaat geen stift - ja, zelfs die zogenaamd uitwasbare, kindvriendelijke stiften - of pen ons toezicht. Dachten we ten minste.

“Mama, mama…” Sean staat te roepen bij zijn slaapkamerdeur om ons te laten weten dat hij wakker is en graag naar beneden wil. Ik loop naar zijn kamer toe, doe de deur open en begin al met een “goedemorgen Sean, heb je lek….” Maar ik kan m’n zin niet af maken. Zijn kamer ligt VOL met repen afgescheurd behang. De krullen papier reiken op sommige plekken zelfs tot mijn knieën. Ik kan wel janken. Wat was het een rotklus om deze kamer met alle hoekjes en buizen die er lopen klaar te krijgen. En nu lijkt het wel een Berlijns kunstenaarshok waar krakers wonen.

Kijk mam, een poes!

Want naast dat het behang in flarden van de muren hangt, heeft meneer ook op alle muren staan krassen met: stift! Werkelijk geen enkele muur heeft hij overgeslagen. Hij staat er stilletjes en haast trots naar te kijken zoals alleen een tweejarige dat kan doen. “Wat heb je gedaan Sean? Wat is dit?” Ik wijs naar een krabbel op de muur vlakbij me en hij roept blij: ‘Poeschj!’ Een poes? Je hebt een poes op je muur getekend? Trots gaat hij door en wijst alles aan ‘mond, haar, neus, oor’. Oké, ontzettend knap dat je een poes gemaakt heb, maar ik bedoelde eigenlijk meer ‘waaaat issss dittttt?!’ Hoe komt hij aan stiften op zijn kamer, waar komen die vandaan en nog belangrijker, waar zijn die krengen nu om verdere schade te voorkomen.

Niet te stoppen

Finn en Jonah verschijnen ook in de deuropening en al snel wordt duidelijk wie de boosdoener is. Finn had de vorige avond een paar stiften mee naar boven gesmokkeld en ze snel in Sean z’n kamer verstopt toen hij naar bed moest. De stiften vinden we terug tussen de bergen papiersnippers op de grond. Die gaan weer achter slot en grendel! Of sterker nog. De prullenbak in. Vanaf nu kleur je maar met potloden of waterverf in plaats van stift. Maar nu het behang nog. Opnieuw behangen lijkt me zo zinloos, want hoe groot is de kans dat hij het er meteen weer afscheurt en de muur is te lelijk om hem kaal te maken en te verven.

“Sorry Sean, voorlopig moet je maar in je kraakpand blijven slapen. Zolang jullie alles slopen blijf ik niet bezig met behangen en schilderen.” Ooit zal ik wel weer een huis hebben dat er goed verzorgd uitziet. Ooit.