“Mama, ik heb al gegeten hoor, dus ik hoef niet meer”, zegt Finn met een uitgestreken heilig gezichtje terwijl ik het avondeten sta te koken. Hmm, oh ja? Wanneer heb jij gegeten dan? “Toen jij even boven was heb ik snel eten gemaakt, dus.” Zijn nieuwe stopwoordje achter alles. Dus. Daarmee is het wat hem betreft klaar, maar ik hoor zijn buikje knorren en weet dat het weer een excuus is.

Steeds vaker smoesjes

Hij komt met steeds meer smoesjes om maar niet te hoeven eten. Z’n mond doet zeer. Hij heeft op z’n wang gebeten. Hij heeft buikpijn. Hij zit vol. Hij lust het niet. Het is te heet. En ga zo maar door. Regelmatig komt hij met een nieuw excuus. Al sinds hij twee jaar oud is, is hij een slechte eter. We gingen toen regelmatig met hem naar het consultatiebureau, omdat het ook te zien was aan zijn gewicht, maar ook daar kwamen we niet veel verder.

Het gekke is dat hij wel op lucht lijkt te leven. Hij zit altijd bomvol energie. Is als eerste wakker en valt als laatste in slaap en komt ’s nachts nog regelmatig uit bed. Hij is ook bijna nooit ziek en hij groeit prima, al zou hij wel iets meer vlees op zn botten kunnen gebruiken. Toch maak ik me er zorgen om en wil ik dat de strijd aan de eettafel stopt. Als het aan hem ligt eet hij alleen zijn toetje op en drinkt er een beker melk bij.

Extreem gevoelig voor prikkels

Tot we achter de reden kwamen voor zijn slechte eetgedrag. Hij is extreem gevoelig voor prikkels. Zo moet ik elk labeltje uit zijn kleding knippen want die irriteren hem. Zijn winterjas wil hij niet aan omdat het randje van de rits langs zijn gezicht schuurt en de randjes rondom zijn polsen zitten te strak. Diezelfde prikkelgevoeligheid heeft hij ook in zijn mond. Het eten is vaak te “heet” voor zijn mond, hij kan niet tegen de structuur van eten of vindt de
smaak te overheersend.

Dit lijkt te helpen

Om hem een beetje tegemoet te komen geef ik hem vaak een bakje rauwkost voor het eten. Niet gemengd, maar gescheiden stukken komkommer, wortel of paprika. Dat lijkt iets te helpen als is het soms nog niet goed, vanwege de structuur of de smaak. Alles fijnprakken en kruiden vermijden helpt ook iets en hem laten kiezen waar hij zin in heeft haalt ook de strijd er een beetje af. Grappig genoeg kwamen we er zo achter dat hij dingen soms wel lust als er een klodder mayonaise op zit. Het is nog lang niet ideaal of gemakkelijk aan de eettafel, maar er zit in ieder geval vooruitgang in!

Volg je WIJ al op Instagram?