Wie heeft … ? IKNIET

De jongens bereiken nu de leeftijd waarop ze actief de schuld op een ander gaan afschuiven zodra ze nattigheid voelen. “Wie heeft al die bouwsteentjes door de kamer heen gezaaid?” “IKNIET!” “Wie heeft die hele banaan met een hapje eruit zo in de prullenbak gegooid?” “IKNIET!” “Wie heeft er met yoghurt op het raam staan smeren?” Ja hoor, laat me raden… “ikniet”?

Of het nou om een niet doorgetrokken drol in de wc draait of om een stapel schone kleren in de wasmand, het is nooit de schuld van een van de kinderen. Dat betekent dat er dus een onzichtbare klierreet door het huis dwaalt die overal kattekwaad uithaalt. Dat kan niet anders.

Klierend huisspook

De volgende keer dat ze beiden weer reageren met “ikniet” op een vraag, vertel ik over het klierende huisspookje die dat dus gedaan moet hebben. Met grote ogen luisteren ze naar mijn verhaal en kijken me vragend en argwanend aan. “Nee joh mama, dat bestaat niet! Toch …?” Maar ja, er moet toch iemand zijn die het gedaan heeft en als jullie het niet waren …? Het idee van een spook in huis vinden ze maar niks en steeds vaker hoor ik als antwoord “ikniet”.

Verantwoordelijk leren zijn

Het kan natuurlijk ook aan mijn vraagstelling liggen, maar in een druk huishouden schieten de vragen “wie heeft…” er vaak uit voordat ik het doorheb. Toch vind ik het belangrijk dat ze het gewoon eerlijk kunnen zeggen als ze ergens verantwoordelijk voor zijn en dat er verder geen consequenties aan verbonden zijn, behalve dat ze het ook weer moeten opruimen of oplossen. Deze verantwoordelijkheid nemen is iets wat ze nu steeds vaker doen. Dankzij oefenen en een beetje dankzij het spookje ‘ikniet’.

Lees ook: 11x waarom jij de gemeenste moeder bent (volgens je kind)