De eerste nachten thuis, nadat ik was bevallen met een spoedkeizersnee, waren zwaar. Onze kleine meid was de hele nacht wakker, ik kon niet zomaar uit mijn bed, ik mocht niet tillen (dus mijn kind ook niet) en het geven van borstvoeding was erg pijnlijk. Bovendien kwam onze kraamhulp Truus elke ochtend om acht uur (!) binnen zetten, ondanks dat wij vroegen of ze alsjeblieft iets later wilde komen.

Die nachten bleven zwaar

“Hallo, hier ben ik weer”, hoorden we dan, waarna mijn vriend kreunend zijn bed uit kwam. Maar na een paar dagen, net toen we dachten ‘waarom is dit eigenlijk leuk’, begon onze dochter ’s nachts beter te slapen. Sliep ze zomaar ineens vijf uur achter elkaar door. Yes! En weer een paar nachten later werd dit zes uur. Dit ging zo door en na een tijdje waren wij de gebroken nachten helemaal vergeten.

Na een aantal jaar was ik zwanger van onze tweede. We rekenden erop dat het net zo zou gaan als bij de eerste. Een korte periode van gebroken nachten en daarna langzaam steeds meer doorslapen. De start leek er ook zeker op. Weer een keizersnee, weer zware eerste nachten. Maar … die nachten bleven zwaar. Want hoe we ook hoopten dat het beter zou gaan, het gebeurde niet. Daar hielp geen ‘ja-maar-het-zijn-broer-en-zus-en-de-eerste-sliep-snel-door’ tegen.

Van alles geprobeerd

Ons zoontje is geen slaper. Hij heeft weinig slaap nodig en hij lijkt er niet van te houden. Ook slaapt hij licht. Om het verhaal compleet te maken wilde hij alleen maar borstvoeding (in tegenstelling tot zijn zus) dus ik was de enige die hem kon voeden. Om dit nog enigszins draaglijk te houden sliep ons zoontje bij ons in de kamer.

Op die manier kon ik ’s nachts makkelijk bij hem. En dat was nodig. Heel vaak nodig. Hij kon gerust acht keer per nacht komen. We hebben echt van alles geprobeerd om hem beter te laten slapen. Inbakeren, andere slaaphouding, andere voeding (wat lastig was met het flesjes weigeren), niet direct reageren als hij wakker werd, juist direct reageren om hem niet helemaal wakker te laten worden, luier preventief verschonen, met hem lopen, zingen, bij ons in bed slapen, laat naar bed doen, vroeg naar bed doen, in de kinderwagen laten slapen en, etc, etc.

4 tips voor een pittige slaapfase

Inmiddels is ons zoontje afgelopen september twee jaar geworden. En nu, sinds een paar weken, slaapt hij eindelijk door. Yes! En wat het nu geweest is, waardoor hij nu wel doorslaapt? Geen idee. Wat ik wel weet, is dat de volgende tips je erdoorheen kunnen helpen in deze zware periode:

1. Iedereen heeft er een mening over en geeft tips over wat je moet doen (vooral moeders met doorslapende kinderen)
Laat de meningen en tips maar links liggen. Jij bent mama, dus luister vooral naar je eigen gevoel.

2. Het enige wat zeker weten helpt, is het verstrijken van de tijd.
Naarmate je kind ouder wordt, zal hij zeker beter gaan slapen. Er zijn geen kinderen die tot hun 18e niet hebben doorgeslapen, dus ooit komt het goed. Houd je daar aan vast.

3. Wat bij ons absoluut een zetje in de goede richting was; ons zoontje in zijn eigen kamertje laten slapen.
Ondanks dat hij nog heel slecht sliep en heel vaak kwam ’s nachts, sliep hij wel rustiger. Waarschijnlijk doordat hij een lichte slaper is en niet meer wakker werd van onze ademhaling.

4. Accepteer dat het zo is.
Elk kind is anders en sommige kinderen zijn nu eenmaal minder goede slapers of hebben minder slaap nodig. Ons zoontje compenseerde dit door overdag de meest vrolijke baby te zijn, die er is. Probeer te genieten van de mooie momenten, ook al ben je heel erg moe.

Ook je verhaal delen?

Wil je ook graag je verhaal delen met andere (aanstaande) moeders? Schrijf je verhaal op (maximaal 800 woorden) en stuur dit naar redactie@wij.nl o.v.v. Gastblog. Anoniem blijven? Vermeld dit er dan even bij. Let op: we plaatsen geen verhalen die elders al zijn gepubliceerd.