Ze zijn nog geen week terug op school of we krijgen een bericht van de leerkracht. ‘We vermoeden dat uw kind hoogbegaafd is en willen graag uw medewerking om hier verder onderzoek naar te doen, zodat we een passend leerpakket kunnen aanbieden en om in beeld te brengen hoe uw kind thuis is.’ We wisten altijd al wel dat hij makkelijk leerde, maar verder hebben we er niet zo bij stilgestaan wat hoogbegaafdheid is en wat er allemaal bij komt kijken.

De bevestigende vragenlijst

De vragenlijst zorgt onverwachts voor een paar verrassende emoties. Zo kunnen we bij alle vragen allemaal ‘ja, altijd’ aanvinken en dat zijn echt niet allemaal leuke dingen. Zo is hij erg geïnteresseerd en vriendelijk naar andere kinderen toe, maar de echte aansluiting lijkt hij meestal te missen. Ze begrijpen hem vaak niet en hij haalt dan maar teleurgesteld zijn schouders op. Het raakt een moederhart als je je kind op het schoolplein alleen ziet spelen of als hij zelden uitgenodigd wordt voor kinderfeestjes, maar aan de andere kant lijkt hij het ook prettig te vinden om vaak zijn eigen gang te kunnen gaan en zoekt hij slechts een of twee andere kinderen op.

Ook de frustratie als er dingen niet gaan zoals gepland of het verdriet als er teleurstellingen zijn, zijn erg herkenbaar. Daarnaast pikt hij alles op wat er om hem heen gebeurt en is het voor hem vaak een uitdaging om orde te scheppen in die grotenmensenwereld met zijn razende kinderbrein. Slapen is een ander lastig punt, net als geduld hebben met de eindeloze stroom vragen die soms wel erg ver gaan.

Blij dat er nu aandacht voor is

Door al deze vragen vallen er opeens ook veel puzzelstukjes op zijn plaats over mijn eigen kindertijd. Toen was er vrijwel helemaal geen aandacht voor hooggevoeligheid en/of hoogbegaafdheid. Er werd me vaak verteld om ’niet overal zo diep over na te denken’ of ’niet alles zo serieus te nemen’ en ’niet zo gevoelig reageren op dingen’. Als kind lag ik uren wakker, vond ik het moeilijk om aansluiting te maken bij leeftijdsgenootjes en deed ik erg mijn best om me aan te passen en me vooral in te houden.

Dankzij de alerte juffen op school let ik nu extra op de behoeftes van mijn kind op deze vlakken en ik ben blij dat de school hier ook serieus mee bezig is. Het zou jammer zijn als een kind juist een hekel gaat krijgen aan school doordat de leerstof te saai is of omdat het sociaal niet lekker loopt. Maar bovenal vind ik het belangrijk dat hij meekrijgt dat hij mag zijn zoals hij is en als hij net een andere benadering nodig heeft, dan kunnen we hem dat bieden in plaats van dat hij degene is die zich steeds moet aanpassen.

Lees ook: Als je kind extreem gevoelig is voor prikkels