Vrijheid kiezen, tegen de stroom in

Toen ik begin twintig was, had ik mijn diploma op zak en een vast contract. Voor velen hét moment van rust. Voor mij voelde het als verstikking. Ik dacht: “Dit wordt het dan, de komende veertig jaar.” En ik wist meteen: nee, niet voor mij. Ik wil de wereld in. Nog geen maand later kocht ik een ticket naar Australië. Geen plan, alleen een gevoel. Ik beloofde mezelf: drie maanden volhouden. Het werden er veel meer. Soms was het eenzaam en pittig, maar vooral fantastisch. En eerlijk: iedereen zou het zichzelf eens moeten gunnen.

Wat vrijheid voor mij écht betekent

Ik ontdekte dat vrijheid niet zit in stilzitten of nietsdoen, maar in doen wat goed voelt. Ook als je niet weet waar het eindigt. Toen ik terugkwam was mijn geld op, dus ging ik weer werken in de jeugdhulpverlening. Het was goed, vertrouwd en zinvol werk. Ik kocht vrij impulsief een huis, niet lang over nagedacht. Dat kon toen nog. Het voelde goed.

Ik nam ontslag

Maar langzaam begon er weer onrust te komen. Ik werkte als jeugdconsulent voor een gemeente en had ideeën die niet binnen de lijntjes pasten. Mijn leidinggevende zei: “Jij loopt te snel voor ons. Je ideeën zijn goed, maar wij zijn daar nog niet.” Toen vond ik dat frustrerend. Nu weet ik: dat was eigenlijk een compliment. Ik voelde dat mijn energie weglekte in dat vaste, stugge ‘oude’ systeem. Dus ik nam ontslag en begon als ZZP’er met één doel: vrijheid.

De keuze om het alleen te doen

Ik was 33 en mijn kinderwens was er altijd al, maar werd steeds sterker. Alleen … de juiste partner ontbrak. Ik was wel aan het daten, maar merkte dat ik er niet eerlijk in stond. In mijn hoofd speelde steeds dezelfde vraag: “Ben jij de vader van mijn kinderen?” Eén ding wist ik honderd procent zeker: wat ik écht wil, is moeder worden. Of het mij gegeven is om kinderen te krijgen, wist ik niet. Maar ik wilde het wel proberen. Die beslissing kwam volledig vanuit mijn gevoel. Dus koos ik: ik ga het alleen doen. Ik heb bij alles stilgestaan: praktisch, emotioneel en financieel. En diep vanbinnen wist ik: dit is de juiste stap.

Lees ook: Zwanger worden zonder partner

Drie jaar vol groei, twijfel en kracht

Het werd een traject van bijna drie jaar. Drie jaar vol hoop, tranen, tegenslag, twijfel, moed en kracht. Drie jaar waarin ik mezelf beter heb leren kennen dan ooit. Er waren momenten dat ik dacht: waar ben ik aan begonnen? Maar ook momenten waarop ik voelde: dit klopt. Ik ga door. Mensen noemen mij soms impulsief. Ik noem het leven op gevoel. En ja, soms schuurt dat. Soms vinden mensen er wat van. De ene keer kan ik dat makkelijker naast me neerleggen dan de andere keer.

Moederschap en thuiskomen in mezelf

Inmiddels ben ik moeder van een prachtige dochter. Zij is mijn alles, mijn spiegel en mijn grootste trots. Ze heeft ook echt iets in mij veranderd. De onrust die ik sinds het reizen altijd voelde, is weg. Alsof ik eindelijk geland ben.

Wat leiderschap voor mij betekent

Voor mij is leiderschap niet blijven hangen in zekerheid, maar bewegen als het klopt. Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven. Ik heb geleerd dat lef niet betekent dat je nooit bang bent. Het betekent dat je het tóch doet, soms mét angst.

Of solo moederschap is zoals ik had verwacht? Dat kan ik niet beantwoorden. Welke ouder kan dat wel? Ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Er zijn voor- en nadelen, net als bij alle keuzes in het leven.

Zolang je trouw blijft aan jezelf, komt het goed

De boodschap die ik wil doorgeven

Ik wil dat mijn dochter later weet dat ze invloed heeft. Invloed op wat ze doet, denkt en zegt en daarmee op haar eigen geluk.

Dat ze een keuze heeft.
Ook als niemand het begrijpt.
Soms moet je gewoon springen.
Soms moet je gewoon springen met je ogen dicht.
Wat is uiteindelijk het ergste dat er kan gebeuren?

Lees ook: Judith is bewust alleenstaand moeder en intens gelukkig

Ook je verhaal delen?

Heb jij een bijzonder, mooi, ontroerend of grappig verhaal en wil je die graag met andere mama’s (to be) delen? Deel je verhaal van ongeveer 500-800 woorden via redactie@wij.nl. Extra leuk als je ook 2 á 3 foto’s meestuurt. Wil je graag anoniem blijven? Dat kan. Vermeld dit er dan bij. Let op: verhalen die elders al online verschenen zijn, worden niet gepubliceerd.