Dit vinden jullie: je slapende kind alleen laten om even snel een boodschap te doen, moet kunnen
Een tijdje terug legden WIJ jullie via onze Facebookpagina een stelling voor: ‘Je slapende kind alleen laten om even snel een boodschap te doen, moet kunnen.’ Hier kwamen een hoop reacties op en de meningen liepen nogal uiteen. WIJ verzamelde er tien.
10 moeders, 10 meningen
“Nu speel ik even advocaat van de duivel: wat nou als er net op het moment dat je in de winkel bent en je kind alleen thuis is, brand uitbreekt? Soortgelijke verhalen zijn al eens in het nieuws geweest met een slechte afloop. Daarom, mijn mening, kinderen onder de 12 jaar kun je niet alleen thuislaten, ook niet voor een boodschap.”
“Gewoon plannen dat je geen boodschappen hoeft te doen als je kind slaapt. Of andere dingen. En ja de oudste van school halen dat moet, maar ja, dan moet de jongste mee.”
“Bijzonder, zoveel ‘nee’ antwoorden. In het echt hoor je veel meer ja-verhalen. ‘Ja, ik moet nu snel naar huis, want de jongste slaapt nog’ (ophaaltijd half 3). ‘Ja, ik heb ze even halfuurtje achter tablet, kan ik even snel m’n andere kind ophalen bij een vriendje’. Nu leef ik in een stadje en denk dat het in een dorp of stadje al wat anders is dan een grote stad als Amsterdam. En… Corona heeft mij er ook toe gedwongen om bij zwemles mijn over kinderen thuis te laten. Ze mochten niet mee en met drie kinderen in de auto drie kwartier wachten is niet leuk. En ze alle drie in de auto laten zitten, omdat ik de vierde naar binnen moest brengen en ophalen al helemaal niet. Dat laat ik ze nog liever thuis dan dat. Vroeger deden ze niet anders. In het begin is het slikken, maar je raakt eraan gewend.”
“Nee, ik zou dat nooit doen. Je weet niet wat er kan gebeuren. Brand of ze verslikken zich. Ik krijg er de kriebels van …”
“Niet voor een boodschapje, maar wel om de andere even snel van school te halen of te brengen. Goed voorbereid, buren waren op de hoogte dat dit rond die tijden gebeurde, had telefoon bi de baby liggen in bed en de andere mee om hem in de gaten te houden. Briefje bij me dat eren kleintje alleen thuis was met adres en code van het sleutelkastje, telefoonnummers van buren onder de sneltoets. Ik was zes minuten weg, er is nooit iets gebeurd, b behalve een keer met de telefoon in ledikant waar hij toch niet zelf uit kon komen. Soms doe je dingen die je als ouders niet graag doet, maar op dat moment even beter is. Als je het dan maar goed voorbereid. Maar ik zou nooit even gaan shoppen of iets anders waarbij ik weet dat ik langer dan tien minuten weg ben.”
“Nooit! Je hond even laten plassen in dezelfde straat is het enige wat ik vind kunnen. Alles wat verder weg is of langer duurt, kan echt niet.”
“Voor het ‘er kan altijd wat gebeuren’-kamp vraag ik me heel erg af wat jullie met je baby of peuter doen als jullie naar de wc moeten.”
“Ik durf het niet. Als ze ’s avonds allemaal op bed liggen, vind ik het al vervelend om de hond uit te laten. Nu wil onze hond niet meer ’s avonds de deur uit, dat scheelt. Maar onze jongste slaapt nog tussen de middag, maar maak ik echt wakker als we naar school moeten om de andere op te halen.”
“Heb dochterlief nooit helemaal ‘alleen’ gelaten. Dan ging nog altijd de babyfoon naar de buuf die volop zicht had op ons huis en alleen maar in de periode dat ze nog niet uit bed kon klimmen. Maar weggaan je kind alleen thuis … Je zou maar een aanrijding hebben onderweg; dat neemt een hoop tijd in beslag. En dat is dan maar even een simpel voorbeeld. Maar goed, zelf ben ik groot geworden met ouders die op verjaardag gingen aan het einde van de straat met een tikkende wekker en een bepaalde zender op de radio.”
“Grappig dat ik geneigd ben om ‘nee’ te zeggen en ik van mijn moeder begreep dat ze het vroeger wel eens deed. Ik zou zeggen; in geval van nood moet het kunnen. Ik doe het liever niet, maar wie weet gebeurt het een keer door omstandigheden.”
Meepraten over onze dilemma’s? Houd de Facebookpagina van WIJ in de gaten.