Toen we te horen kregen dat de scholen dicht gingen, dacht ik: joh, zal wel mee vallen. Net zoiets als zomervakantie, toch? I got this. Na twee weken kwam ik daar op terug, op de een of andere manier is het toch anders.

Verstoord ritme

Normaal gesproken hebben we echt een ritme. Zo sta ik half zeven op en zorg ik dat ik klaar ben voor ik de kinderen wakker maak en de schoolrun begint. Dit deed ik nu natuurlijk niet, achteraf denk ik stom, want zo behoud je het ritme. Op dat moment dacht ik er dus anders over en deed ik gewoon alles wanneer de kids wakker waren (of ze sliepen nog en had ik geluk).

Ik begon te stressen en zat niet lekker in mijn vel

Na enkele weken begon ik te stressen en zat ik niet meer lekker in mijn vel. Ik had elke dag hoofdpijn, werd misselijk van de stress en wist op een gegeven moment niet eens meer waar ik moest beginnen. Ik had nu de hele dag de kids om me heen. De momenten dat ze sliepen wilde ik alles doen aan het huishouden, maar aan de andere kant wilde ik even kunnen rusten (ook in verband met mijn lichamelijk klachten).

Ik zat dus elke dag weer met mezelf in een tweestrijd. Een strijd met mezelf waar ik helemaal aan onder door ging. Ik kon mezelf heel druk maken om dat ene stapeltje was wat er nog lag of over de kelderkast die niet opgeruimd was. Bizar!

Het heeft me gesloopt lichamelijk als psychisch

Ik wilde ook perse om half zes eten op tafel hebben, omdat mijn man dan thuis komt van zijn lange dag werken. Ook wilde ik dat hij in een opgeruimd huis thuis kwam. Daarnaast wilde ik ook gewoon een leuke mama en vrouw zijn. Ik maakte mezelf dus helemaal gek de afgelopen weken. Eerlijk: het sloopte me zowel lichamelijk als psychisch.

Ik moest leren loslaten, de situatie accepteren. Dat stapeltje was, dat loopt niet weg. Niemand maakt zich druk om de kelderkast of aan de handjes die afdrukt staan op het raam, niemand Shannon. Je hebt het al druk genoeg met deze drie kanjers. Je doet het hartstikke goed. Deze woorden hebben mij aan het denken gezet en ik heb het stukje voor stukje losgelaten en zocht voor mezelf een oplossing.

Meer genieten in plaats van stressen

Uiteindelijk werkte het. Ik werd wat rustiger en kon wat meer genieten in plaats van mezelf helemaal te verliezen in alles wat gedaan moest worden in mijn hoofd. Sinds Kira weer gedeeltelijk naar school ging, kwam het ritme ook wat meer terug en ik vond mezelf wat meer terug.

Het was de afgelopen weken namelijk ook ontzettend gezellig. Van knutselsessies tot cakejes bakken, het was allemaal zo leuk! Ik heb ook echt van ze kunnen genieten, intens. Kira heeft haar vriendjes, vriendinnetjes en haar lieve juffen gemist! Ze heeft het ontzettend naar haar zin op school en gaat na de zomervakantie naar groep drie. Wat zijn we ontzettend trots op haar. En voor mij geldt: ik heb een belangrijke les geleerd. Laat je niet gekmaken, laat los en geniet.

Lees ook: De kinderopvang weer open: ‘Hoe bereid je je kind voor op weer een verandering?