Ik herken het. Schermen zijn overal. Even appen, iets opzoeken, een nieuwsflits meepikken. Het leven vraagt veel. En dat scherm? Dat is soms gewoon een adempauze in een overvolle dag. Logisch en menselijk. We hebben vaak het gevoel dat we alles tegelijk moeten doen: zorgen, plannen, bijblijven. En in die drukte vergeten we soms hoe krachtig een simpel moment van aandacht kan zijn. Want terwijl jij je best doet alles draaiende te houden, groeit je kind razendsnel. Elke blik, elk woord, elke aanraking helpt hem of haar de wereld te begrijpen.

De eerste 1000 dagen

Maar wist je dat die eerste 1000 dagen - van zwangerschap tot tweede verjaardag - ongelooflijk belangrijk zijn voor het brein van een kind? In die fase worden miljoenen verbindingen gelegd. En wat jij doet, zegt, kijkt, voelt: het telt allemaal mee. Niet het scherm, maar jouw gezicht is wat telt. Jouw stem. Jouw ogen. Jouw reactie. Je hoeft daar niets groots of ingewikkelds voor te doen. Gewoon er zijn, echt aanwezig, is al genoeg. Zelfs in korte momenten kun je die diepe, veilige basis leggen. Voeden is dus veel meer dan melk geven. Een liedje, een woordje, een glimlach; het is voeding voor het hart en het hoofd. Als je vertelt wat je ziet onderweg in de buggy, voelt je kleine zich gezien. En juist van die interactie, dáár groeien ze van.

Niet het scherm, maar jouw gezicht is wat telt. Jouw stem. Jouw ogen. Jouw reactie.

Is schermtijd verkeerd?

Is schermtijd dan verkeerd? Nee hoor. Soms is het nodig. Maar we voelen vaak zelf wel wanneer het gewoonte is geworden. Wat als we elkaar helpen om af en toe te kiezen voor: even zonder scherm? Vijf minuten echt contact. Een liedje. Een lach. Samen iets benoemen.

Misschien is het ook een oefening in zachter zijn voor jezelf. Want hoe druk je ook bent, je kunt altijd opnieuw kiezen voor verbinding. Zonder schuldgevoel, zonder oordeel. Het leven met een baby is intens. Je bent moe. Je twijfelt. Je doet wat je kunt. Weet dan dit: jij bent genoeg. Jouw aandacht is het grootste geschenk. Niet perfectie, maar nabijheid. Dus als je straks je telefoon pakt, stel jezelf dan deze vraag: wat zou ik zien als ik even opkijk? Misschien een lachje. Een blik. Een moment van verbinding. En nu je weet wat dat ene moment van actieve verbinding al doet met de ontwikkeling en taalverwerving van je kind, is verbinden en praten dan niet een simpele keuze?

Lees ook: Welk effect heeft ons mobiele gebruik op kinderen?

Deze column is eerder verschenen in magazine WIJ.