Onze oudste zoon van toen vijf jaar, kreeg in die nacht ineens enorme pijn in zijn buik. Na een bezoek aan de huisartsenpost moesten we afwachten, als het erger werd moesten wij terug bellen. Dat deden we, hij was doodziek. Helaas heeft de laatste arts de situatie niet goed ingeschat en heeft hij mij samen met Javaj nog naar de poli willen sturen in een ziekenhuis zeker dertig minuten rijden verderop. Onderweg raakte hij in shock, midden op de snelweg belde ik de ambulance en stopte ik bij een benzinepomp net voorbij de Efteling waar wij de dag ervoor nog een heerlijke dag hadden samen.

De politie arriveerde als eerst en heeft na een check, Javaj uit de auto gehaald, in het gras neer gelegd en is begonnen met reanimeren. Uiteindelijk kwamen er ambulances en nog meer politie. De autoweg werd afgesloten en een traumaheli landde bij de benzinepomp. Hij werd naar Nijmegen gebracht.

Zoontje Javaj overleden aan darmafsluiting

Javaj is op 3 augustus laat in de avond overleden aan de gevolgen van een darmafsluiting, gevolgd door een bloedvergiftiging. Na reanimatie bleek hij geen hersenactiviteit meer te hebben. Ons ventje zou twee weken later zes jaar worden, naar groep drie gaan en was tot en met 1 augustus kerngezond. Hij werd zomaar uit ons leven gerukt. De huisartsenpost heeft fouten toegegeven: er zijn te veel fouten gemaakt. Zijn dood had zelfs voorkomen kunnen worden. Maar aan die informatie hebben wij natuurlijk helemaal niets. Alleen de hoop dat ze op scherp staan en ze nooit meer soortgelijke fouten zullen maken.

Mijn man en ik hadden een jaar daarvoor al wel een wens voor een derde kind, alleen lukte dat niet zomaar. Waar ik bij Javaj en James binnen no-time zwanger raakte, ging het bij de derde keer niet vanzelf. Uiteindelijk heb ik toen de knoop doorgehakt. Ik werd er onzeker van en was al enorm tevreden met onze twee knappe kereltjes. Na de zomervakantie zouden ze beiden op school zitten, waardoor ik wat meer tijd voor mezelf kreeg. Ook meer werken en het huishouden goed op orde krijgen, werd dan mogelijk. Maar zat ik daar even fout. Het was ineens zo stil in huis. En James, die zijn grote broer moest missen. Zijn eerste schooldag alleen het schoolplein op liep. Geen broer die hem eens kwam opzoeken in de klas. James miste zijn maatje, zijn boksbal, zijn grootste vriend, Javaj was zijn voorbeeld.

Kiezen: wel of niet opnieuw zwanger worden?

Na een aantal maanden was er ruimte om erover na te denken. Nu zou het nog kunnen, ik word ook ouder en misschien zou het allemaal wel weer lang gaan duren. Wie zou het zeggen? Mijn man en ik hebben er veel over gepraat, alle voors en tegens besproken. Een vervanging kon dit nooit zijn. Javaj is Javaj en geen ander kind zou deze leegte kunnen opvullen. Toch hebben wij besloten ervoor te gaan. Ik heb mezelf een jaar de tijd gegeven. Mocht het binnen die tijd niet lukken, dan was dat zo en zou ik ook geen traject in willen gaan. Dan zou het zo moeten zijn.

In rouw en zielsgelukkig

Na ruim drie maanden voelde ik aan alles dat ik zwanger was. Mijn borsten, hormonen, mijn rommelende darmen. Vijf dagen vóór mijn menstruatie had ik al een positieve test in handen. Ik was zwanger van ons derde kind. Deze zwangerschap voelde meteen heel goed. Ik was er zo bewust mee bezig dat dit het ook eng maakte. Leven en dood ligt zo enorm dicht bij elkaar. Het leven is zo kwetsbaar.

Terwijl ik dit schrijf, ben ik 21 weken zwanger van onze dochter. Naast het enorme rouwen, ben ik ook zielsgelukkig dat dit meisje over een tijdje ons gezin mag vergroten. Wat je van de buitenkant natuurlijk niet ziet, maar altijd zo zal zijn. Ons derde kind. Maar nooit meer compleet.

Ook je verhaal delen?

Wil je ook graag je verhaal aan andere mama’s (to be) vertellen? Dat kan! Schrijf een blog (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl. Wie weet delen we jouw verhaal binnenkort op de kanalen van WIJ. Verhalen kunnen ook anoniem geplaatst worden. Let op: we delen geen verhalen die elders gepubliceerd zijn.