Moeders reageren op de vraag: heeft het consultatiebureau jou onzeker gemaakt?

Moeders reageren op de vraag: heeft het consultatiebureau jou onzeker gemaakt?

Het consultatiebureau is de plek waar je als kersverse ouders advies krijgt over je baby én waar je kleintje in de gaten wordt gehouden. Een veilige plek, zou je denken. Toch hebben niet alle moeders deze ervaring. Daarom legden we jullie via de Facebookpagina van WIJ de stelling voor: ‘Eens of oneens: het consultatiebureau heeft mij heel onzeker gemaakt’.

En daar kwamen nogal wat reacties op. WIJ verzamelde er een aantal.

Eens of oneens: het consultatiebureau heeft mij onzeker gemaakt

  1. “Oneens. MAAR ik snap wel dat sommige ouders onzeker worden. Ze zitten soms te pushen op zaken die zich uiteindelijk vanzelf oplossen. Ieder kind is anders. Geef hen nou de tijd! Bij kind nummer 2 laat ik me niet gek maken, maar ben wel vaker gefrustreerd na een bezoek aan het CB.”

  2. “Eens. Ze letten te veel op of hij meegroeit en op het ideale gewicht zit van het consultatiebureau. Dat hij doet wat de regels zijn. Luisteren naar ouders en advies geven is er niet bij. Ik heb zelfs moeten lullen als brugman om een VVE verklaring te komen en om zijn oren na te laten kijken, omdat hij achterloopt op zijn spraak- en taalontwikkeling. Ik heb zelf ook veel meegemaakt in mijn jeugd en mijn partner ook, dus we wilden dit echt voor zijn. Daarnaast had en heb ik mijn handen vol aan de zorg van mijn partner. Dat ik niet volledig met mijn zoon bezig kon zijn, is wat mij verdrietig maakt. Nu ben ik blij dat ik heb volgehouden, want mijn zoon krijgt speciale hulp op een speciale peuterspeelzaal. De ontwikkelingen zijn goed en hij maakt sprongen. Ik ben zo blij dat ik naar mezelf en mijn moederinstinct heb geluisterd.”

  1. “Eens. Ik heb op een gegeven moment om een andere arts gevraagd, dat werkte al stukken beter! De eerste vond hoe wij dingen aanpakten niet juist (buikslaper, voeding liep achter in groei en gewicht door veel ziekte, verzetten van prikken. Met al mijn hormonen vond ik het moeilijk aan te geven, maar de andere arts was echt een verademing!”

  2. “Oneens, ik ben juist supergoed geholpen! De oudste bleek verborgen reflux te hebben en zij namen mij serieus en verwezen me door naar de huisarts. De jongste had haar fles te snel leeg, waardoor ze nooit tevreden was na een fles. Ik werd wanhopig, totdat zij met me gingen meedenken.”

  3. “Nee hoor, maar wel na het lezen van al die fora met andere moeders. Daar zag ik zoveel drama voorbijkomen, dat moest hier vast ook nog allemaal gebeuren. En toen bleek ik een heel makkelijk kind te hebben.”

  4. “Zeker bij de eerste kunnen ze je heel onzeker maken en zeker met borstvoeding. Dit omdat ze op het CB een flesvoeding curve gebruiken. Kan alleen maar tegen de eerste kersverse papa’s en mama’s zeggen: volg je eigen gevoel en laat je niet om praten bij het cb. Zij geven een advies en meer mogen ze niet doen. Je eigen gevoel laat je nooit in de steek. Bij alle drie mijn kinderen naar mijn gevoel geluisterd.”

  1. “Nee, zeker niet! Ze hebben mij zo goed en fijn geholpen. Doorgestuurd naar specialisten waar de huisarts dat niet wilde en veel contact gehouden buiten mijn afspraken om. Ben ze zo dankbaar!”

  2. “Vreselijk. Mijn dochter huilde en huilde. Had vreselijke buikpijn en gaf maagzuur over. Ik heb zelf koemelkallergie en dacht meteen hieraan en aan reflux. Maar nee, dat was het allemaal niet. Het zou mijn schuld zijn, ik zou te gestrest zijn, ik had hulp nodig. Ze beschuldigden me ervan dat ik loog. Ze waren altijd erg onaardig en totaal niet behulpzaam bij het consultatiebureau. Uiteindelijk via de kinderarts medicatie voor de reflux gekregen en op advies van de osteopaat en mesoloog overgestapt op geitenmelk, omdat mijn dochter sterk reageerde op lactose. Binnen twee dagen had ik een totaal anders kind. Sindsdien gaat mijn man naar het consultatiebureau en die wordt altijd heel anders behandeld … ”

  3. “Onzeker niet zo zeer, maar ik had er wel een professioneler beeld van dan dat het is. Bij mijn oudste als baby had ik al het gevoel dat er iets anders was dan ik bij andere baby’s zag. Hij keek soms dwars door me heen. Het CB zei dat er niets was. Tot peuter aan toe advies: even op zijn schouder tikken. Ik had gelijk, mijn zoon keek zo dromerig omdat hij ADD heeft. Toen mijn jongste als baby naar cb moest, lag mijn man ernstig ziek in het ziekenhuis. Of ik het fijn vond dat ze mij eens zouden bellen om te vragen hoe het met ons gaat. Mijn zoon is nu 12 jaar en mijn man gelukkig genezen, maar ze moeten nu nog bellen.”

  1. “Oneens! Ik heb niets aan te merken op het CB waar wij naartoe gingen/gaan. Leuke medewerkers en geen rare opmerkingen. Een keer vond een verpleegkundige dat ik op moest letten met speentje en al moest afbouwen (was toen nog geen jaar oud), maar daar heb ik me niets van aan getrokken. Heb mijn eigen plan getrokken en is altijd ruimschoots goed gekomen.”
Beeld: iStock.com