Moeder zonder partner: het verhaal van Anne-Lisa
In je eentje voor je kind zorgen. Voor de één was het altijd al een wens, de ander overkwam het. Wist je dat ongeveer 22 procent van de gezinnen in Nederland een eenoudergezin is, waarbij het in de meeste gevallen gaat om een alleenstaande moeder met één of meer kinderen? Anne-Lise (30) wilde niet langer wachten op een partner. Ze is 22 weken zwanger (via een donor) en geeft een kijkje in haar leven als alleenstaande moeder.
Tot mijn 26e had ik een relatie. Op den duur dacht ik: ik zou wel graag voor mijn 30e - ideaalbeeld hè - mijn eerste kind willen. Toen we uit elkaar gingen, vond ik het wel spannend hoe de toekomst zou gaan lopen. Ook vanwege mijn kinderwens.
Een relatie kan altijd nog, een kind niet
Ik moest er erg aan wennen om alleen te zijn, daar ben ik helemaal de persoon niet naar. Achteraf gezien heeft het me ook veel gebracht. Ik was altijd wel zelfstandig, maar nu was ik écht alleen. Dat heeft me eigenlijk heel erg goed gedaan. Ik heb een aantal dates gehad, maar dat leidde tot niets.
Ik kwam wel tot het inzicht dat een relatie geen garantie was voor een kind. Sommige mannen hadden al kinderen en wilden er niet nog meer, andere waren gesteriliseerd. Ik dacht: als ik het graag wil, kan ik het ook wel alleen doen. Een relatie kan altijd nog, een kind niet.
Via een matchingsite vond ik een donor
Ik heb informatie op internet gezocht, heb een boek erover gelezen en uiteindelijk heb ik me aangemeld bij een Facebookgroep van bam-mama’s. Daar kon ik met al mijn vragen terecht. Intussen kreeg ik een maagverkleining, waardoor ik beter een jaar kon wachten met zwanger worden.
Begin dit jaar heb ik stappen ondernomen. Ik heb goed nagedacht over wat ik voor het kind belangrijk vind. Ik wilde graag zelf een donor zoeken, omdat ik het een prettig idee vind dat ik contact met de donor kan leggen wanneer ik dat nodig vind. Via een matchingsite vond ik een geschikte donor. Als mijn zoontje eraan toe is, staat hij open voor een ontmoeting, maar verder speelt hij geen rol in ons leven.
Hulp uit eigen omgeving
Het geeft me een goed gevoel om het alleen te doen. Zelf alles regelen, mijn eigen beslissingen nemen. Dat mijn zoontje zonder vader opgroeit, is voor mij geen punt. Ik kan hem heel veel liefde geven, en de mensen om me heen ook. En als hij eens een potje wil voetballen, dan heb ik genoeg mannelijke familie en vrienden. Iedereen heeft heel enthousiast gereageerd.
Bij de echo’s zijn mijn zussen al een keer mee geweest, en mijn vader ook. Het is wel bijzonder hoe iedereen ermee bezig is. Omdat ik als alleenstaande moeder straks toch soms afhankelijk van andere mensen ben, heb ik van tevoren mijn plan met mijn zussen besproken. Dat komt wel goed, verzekerden ze me.
Dit verhaal is in magazine WIJ verschenen. Geschreven door Denise Hilhorst. Lees ook de verhalen van alleenstaande moeders Thamara, Michelle en Inge