We vroegen de mama’s via Instagram: ‘Hoe komt het dat jij dat ervaart?’ Een greep uit de antwoorden.

1. Opmerkingen als “Als het mijn kind was, zou ik dit … Of dat … Of zus … Of zo doen.” “Misschien vanuit de beste bedoelingen, maar zo’n opmerking kan hard binnenkomen. Zeker als je gewoon even je hart wil luchten”, zo schreef een mama.

2. Nummer twee geldt niet alleen voor situaties met betrekking tot kinderen, maar ook op andere momenten. Als jij vertelt dat het niet zo lekker gaat, komt iemand anders eroverheen met een “Ja, dat had die en die ook en dat was nog erger”. Of, zoals deze mama het verwoorde: “Als ik vertel dat het even niet zo soepel gaat, vertellen zij dat alles perfect is. Daardoor krijg ik het gevoel dat ik het heel erg verkeerd aanpak.” Goed om je dit bewust te zijn als iemand z’n hart bij je uitstort.

3. “De oordelen die er zijn over het hebben van een kind met een beperking.” Dit heeft volgens ons geen verdere uitleg nodig.

4. Maar ook leeftijdskwesties zijn voor mama’s een ding. “Door mijn leeftijd voel ik me veroordeelt.” Er waren meerdere moeders onder de 25 die reageerden dat ze vaak reacties krijgen en afkeurende blikken. Maar ook vrouwen van boven de veertig die met een kleine liepen en te horen kregen: “Is dat je nichtje?”.

5. Dat eeuwige ongevraagde advies. “Het lijkt alsof mensen het dan beter weten dan ik zelf.” Of, als mensen zeggen: “Ik doe het altijd zo en dat werkt perfect.” Ghrm.

6. Deze, ook een heel herkenbare: “Als ik op het kinderdagverblijf haar jasje niet aankrijg omdat ze druk doet, en dat andere moeders dan kijken zo van: meid, krijg je haar jas niet eens aan?!”

7. De voedingskeuze van de baby, een geliefd discussiepunt. Wel of geen borstvoeding? Hoelang geef je borstvoeding? Tot welke leeftijd? Hoe vaak? Flesvoeding? “Wat je ook doet, je doet het op het gebied van eten en drinken eigenlijk nooit goed”, schreef een moeder.

8. Wat dacht je van het uiterlijk van de moeder? Ook dat kan een reden van veroordeling zijn. “Ik zie er alternatief uit en volgens veel moeders kun je dan ook geen mama zijn.” Een andere moeder schreef: “Moeders bekijken mij altijd van top tot teen afkeurend in de speeltuin. En ze zeggen van alles tegen elkaar, maar nooit tegen mij.” Pijnlijk.

9. Mensen die het áltijd erger hebben dan jij: “Als je een zware dag hebt gehad en dat je dan altijd te horen krijgt: ‘En dan heb je nog maar EEN kind. Kun je nagaan als je er twee hebt.’ Hoezo kan het met één kind niet zwaar zijn?”.

10. En de laatste. Deze somt voor ons eigenlijk op wat de reden is dat moeders oordelen: “Ik voel me wel eens veroordeeld. Maar ik weet ook waar het vandaan komt, moeders doen dat - ze vergelijken. En dat komt allemaal voort uit onzekerheid.” Als we dát nou eens naar elkaar zouden uitspreken …