“Gek word ik ervan. Die jeuk op mijn hoofd. Het begint in mijn nek, een rode vlek gepaard met jeuk. Ik vraag me af of het uitslag is en denk na waar ik dit kan hebben opgelopen. Bij de kapper, is het soms het wasmiddel van het weekendhuisje waar ik ben of toch wat anders? Mijn hoofd voelt warm, broeierig en het is bijna niet mogelijk om niet te krabben.

Donkere haren

Mijn man laat ik tussen mijn donkere haren wroeten, misschien ziet hij wat op mijn hoofdhuid. Het irriteert hem dat ik als een soort bezetene naast hem zit te krabben. Mijn lief is thuis ontdekker geworden, ontdekker van luizen. Hij heeft deze bij onze jongste zoon ontdekt, terwijl ik zelf een weekendje weg was. Timemanagement. Maar in mijn haren ziet mijn man niets en hij zegt dat ik maar naar de huisarts moet gaan. Ik volg zijn advies, want ik wil van deze jeuk en dit gevoel af. De huisarts ziet niets herkenbaars en geeft me een zalfje.

Alien

Het is zondagavond, ik heb nog steeds veel jeuk, mijn hoofdhuid geeft warmte af en mijn haar voelt anders, het is stug en een beetje stroperig. Ik zeg tegen mijn man: “Het lijkt net of mijn haar niet meer van mij is”. Hij kijkt me aan met een blik alsof ik van een andere planeet kom. Toch maar weer terug naar mijn huisarts. Wanneer ik voor de tweede keer binnen één week de werkkamer van mijn huisarts verlaat zegt hij: “Ik krijg er zelf helemaal jeuk van”.

Broeinest

Ik ben moe, dit fysieke ongemak kost mij veel energie. Als ik weer thuis ben, plof ik neer op de bank en krab ik weer op mijn hoofd, dan voel ik iets onder mijn nagel, ik kijk en zie een LUIS! Gadverdamme. Snel pak ik het luizenkammetje van mijn zoon en concludeer dat mijn hele hoofd onder zit met eitjes en een paar volwassen luizen. Hoe kan het dat mijn man, de huisarts én ik dit niet hebben gezien? Ik snap er niets van, komt het door mijn donkere haren?

Dit is de reden van het broeierige warme gevoel op mijn hoofd, ook het gevoel dat mijn haar niet meer van mij is. Het is overgenomen door de luizen die er één groot broeinest van maken op mijn hoofdhuid en mijn haren. Dit vraagt om radicale maatregelen. Alsof ik deelnemer ben van de Tour de France sprint ik naar de drogist. In de winkel ontwijk ik anderen om de beestjes geen kans te geven om zich te verspreiden. Ik koop het duurste van het duurste antiluizen-spul. Het spul is vet en ik waan me terug in de jaren 90, waarin de wet hair look een modeverschijnsel was. Na een week en twee keer haren wassen met luizenshampoo zijn de luizen én de eitjes uitgeroeid. Ik wil dit nooit meer meemaken.

Comeback wet hair look

Mijn geleerde lessen uit deze ervaring deel ik graag met je. Ik blijf knuffelen met mijn kinderen, ook als ze luizen hebben, maar ik koop meteen (!) de meest agressieve shampoo en we gaan er als gezin onze haren ermee wassen. Allemaal, niet alleen bij degene waarbij de luizen zichtbaar zijn. De wet look komt anno 2021 weer terug, uiteraard met een kleine twist ten opzichte van de jaren ’90. Geen idee hoe je een wet look moet maken? Een tip: gebruik luizenshampoo.

Deel je verhaal

Wil je ook graag je verhaal aan andere mama’s (to be) vertellen? Dat kan! Schrijf een blog (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl. Wie weet delen we jouw verhaal binnenkort op de kanalen van WIJ. Verhalen kunnen ook anoniem geplaatst worden. Let op: we delen geen verhalen die elders gepubliceerd zijn.