Dit vinden jullie: is het oké om een kind van iemand anders te corrigeren?
Natuurlijk wil je je niet te veel met de opvoeding van een ander bemoeien, maar waar ligt de grens? Wanneer is het wel en niet oké om een kind van een ander te corrigeren? Dat is nogal een ingewikkelde kwestie, zo bleek ook uit de reacties die we van jullie kregen op onze Facebookpagina.
WIJ legde jullie een stelling voor: is het oké om een kind van iemand anders te corrigeren? Daar kwamen nogal wat reacties op! WIJ verzamelde er een aantal.
“Zeker, ons huis, onze regels. Ik verwacht dat mijn kind zich ergens anders ook gedragen en zij mogen ook gecorrigeerd worden door een ander in zijn/haar huis. Niet meer dan normaal denk ik zo. En als je het als ouder er niet mee eens bent, ga dan vooral met elkaar in gesprek.”
“Ligt eraan waar… Gebeurt het in mijn eigen huis dan zeg ik er wel wat van, ook als de ouders niets zeggen als ze erbij zijn. Buiten waar geen ouders zijn, zal ik kinderen er ook op aanspreken.”
“Ja hoor! Als ik een springkussen gehuurd heb en er wordt duidelijk vermeld (door de verhuurder, mij én op het kussen) dat er niet op de wanden geklommen mag worden, dan geef ik ieder kind die dat tóch doet op z’n donder als ik zie dat het gebeurt.”
“Als het kind iets doet waarvan je weet dat de eigen ouders of verzorgers het niet goed vinden, of bijvoorbeeld iets gevaarlijks, dan zou ik het zeker doen! Als de eigen ouders/verzorgers er bij zijn, dan is het uiteraard aan hen.”
“Zolang ze die wijzende vinger maar uit hun gezicht houden. Het komt naar mijn idee meer dreigend over dan corrigerend. Verder is er niks mis mee, zolang men de handen maar thuis houdt.”
“It takes a village to raise a child.”
“Eens, mits het op een normale manier gaat. Maar ik merk dat mensen die dicht bij mij staan zelf heel goed weten hoe wij met de kinderen omgaan en dus hetzelfde reageren. En dan zijn er altijd mensen die denken dat ze het recht hebben om mijn kind te corrigeren met een grote mond. Maar die corrigeer ik dan zelf ook even.”
“Ik corrigeer andermans kinderen enkel in mijn huis (daar gelden nu eenmaal mijn regels en die zijn niet heel vreemd) en als ik kinderen buiten iets zie dat direct gevaar oplevert of dat echt niet door de beugel kan. En ja, dat stuit wel eens op weerstand… Vooral als een ouder zich schaamt voor het gedrag van zijn kind.”
“Ligt eraan wie het is en wat mijn kind doet. En hoe mensen het doen, want sommige hebben hun klauwtjes los zitten. Een keer aan mijn kind en je bent de mijne. Ik corrigeer als ik erbij ben zelf wel gelijk. Te allen tijde moeten ze respect hebben voor de medemens. Maar ik verwacht dat ook van anderen, niet alleen van mijn kids.”
“Aanspreken over iets dat ter plekke onder hun neus gebeurt, zeker wel! Mijn kinderen horen zich gewoon te gedragen en daar mag iedereen ze over aanspreken op hun eigen manier. Maar ik heb wel eens een moeder gehad die zonder de kant van mijn dochter aan te horen vanaf haar hoogte gefrustreerd begon te tetteren naar mijn dochter toen ze uit school liep, dat ze haar dochter buitensloot etc. Mijn dochter was compleet overstuur en durfde die moeder niet meer onder ogen te komen. Heb die moeder hier toen wel over aangesproken. In dat geval kom je naar mij toe en bespreken we dit samen. Je gaat mijn dochter van 7 niet aanvallen als volwassene. Zeker niet als je dit niet op een rustige manier met respect kan doen.”
Lees ook: Je baby opvoeden, vanaf wanneer?