Toen we trouwden waren we het over twee dingen sowieso eens. We wilden alletwee dolgraag kinderen en we zouden zeker een Golden Retriever nemen. We zijn allebei opgegroeid met honden, dus voor ons hoort een hond er gewoon bij. Lekker veel wandelen, altijd gezelligheid wanneer je thuiskomt en hun hoge aaibaarheid verlaagt de stress, ook bij kinderen.

Waarom we twijfelen

De drie kinderen zijn er inmiddels, maar de hond niet en de overtuiging dat de hond er zou komen verandert steeds meer in ‘misschien toch maar niet’. De twijfel begon toen ons eerste kind geboren werd. Toen hij net een jaar oud was werd hij flink in zijn been gebeten door een hond die we goed kenden. De wond begon te ontsteken, hij kreeg hoge koorts, stuipen, en we zijn meerdere keren met hem naar het ziekenhuis gereden. De weken erna sleept hij veel met zijn been en nu zeven jaar later zijn de littekens nog steeds zichtbaar.

We zijn daar allebei zo van geschrokken als kersverse ouders, dat we toen besloten om maar geen nieuwe hond te combineren met hele kleine kinderen. Inmiddels is de jongste bijna twee en beginnen de oudere jongens steeds vaker te vragen om een hond. We zien nog steeds de voordelen van gezinsuitbreiding in de vorm van een hond. Voor de oudere jongens betekent dit een trouwe knuffelvriend erbij, leren om te zorgen voor huisdieren en het geeft kinderen meer zelfvertrouwen. Tegelijkertijd beseffen we ons maar al te goed dat een puppy erbij ook echt gezinsuitbreiding betekent.

Een hond bijna hetzelfde als een baby erbij

Zoals we bij mensen in onze omgeving zien is een puppy in huis halen, bijna hetzelfde als een baby erbij! Je moet er ’s nachts weer uit omdat hij jankt of moet plassen. Je moet weer vol aan de bak met zindelijkheidstraining, terwijl je nog bezig bent om je jongste kind te leren om niet in een hoekje op de grond te poepen. Aan al je meubelen en rondslingerende spullen wordt geknaagd, net als de jongste die hoektanden krijgt en zijn hele bed heeft afgeknauwd en net als met een baby kun je niet zomaar even van huis weg. Je moet dit plannen om het slaappatroon van je pup heen. Hebben we daar weer zin in? Nee, alsjeblieft niet!

Kortom, we zijn al zo chronisch moe van het runnen van een druk en jong gezin, dat we er allebei niet aan moeten denken om zo’n harige baby in huis te halen! Hoe leuk de kinderen het ook zouden vinden, we kijken over tien jaar nog wel een keer hoe we er dan voor staan.

Lees ook: Waarom je de gemeenste moeder bent volgens je kind