“Ik ontmoette David al vrij snel na mijn scheiding van de vader van Lucas. Ik had net een moeilijke periode achter de rug; eigenlijk was het niet het moment om te gaan daten. Maar ik was direct nieuwsgierig toen ik David voorbij zag komen op een datingapp. Hij had een vriendelijk gezicht, humor en leek zijn leven goed op orde te hebben. Hij bleek ook nog eens geduldig en lief, en gaf me de tijd en de ruimte. Uiteindelijk viel ik daardoor voor hem.”

De eerste ontmoeting tussen David en Lucas

“Na enkele maanden ontmoette hij Lucas voor het eerst. Lucas is vrij verlegen en kijkt meestal de kat uit de boom. Hij is geen jongen die direct met Jan en alleman gaat kletsen en spelen. Toch klikte het direct goed met David; ik zag dat Lucas vrij snel op zijn gemak was. Mijn allergrootste zorg viel direct van mijn schouders. Ik was in jaren niet zo gelukkig geweest: ik was weer verliefd, mijn kind en mijn vriend konden het goed met elkaar vinden en ik was verlost van mijn ex. Na ongeveer een jaar besloten we daarom om samen een huis te kopen en vlak daarna was ik er klaar voor om opnieuw moeder te worden.”

En ik realiseerde me plots dat de liefde die hij voor Tess voelt, hij nooit voor Lucas zal voelen.

Liefde op het eerste gezicht

“Toen Tess eenmaal geboren was en in Davids armen lag, zag ik direct die verliefde blik in zijn ogen. Ik vond het prachtig om te zien hoeveel hij van haar hield. Toch kreeg ik er ook een beetje een raar gevoel bij. Ik wuifde het eerst weg onder het mom van ‘hormonen’, maar het bleef aan me knagen. Het was een soort jaloezie. Niet naar mezelf toe, maar naar Lucas. Zoals David naar Tess keek, zo heeft hij nooit naar Lucas gekeken. Ik zag hier de liefde van een bloedband, de liefde tussen vader en dochter. En ik realiseerde me plots dat de liefde die hij voor Tess voelt, hij nooit voor Lucas zal voelen. Hoe erg hij ook zijn best daarvoor doet. En dat steekt me.”

Twee kinderen, twee verschillende karakters

“Tess bleek in de maanden na haar geboorte een lieve baby. Heel makkelijk, bijna altijd vrolijk en heel knuffelig. Ze is wat dat betreft ook lastig om níet van te houden. Lucas is daarin anders; hij is wat minder toegankelijk, sneller boos of geïrriteerd en minder aanhankelijk. Maar ja, Lucas heeft ook niet die stabiele, rustige en veilige basis gehad vanaf zijn geboorte. Hij heeft veel meegemaakt. In hoeverre kun je dan van een kind verwachten dat hij makkelijk in de omgang is? Lucas vindt het ook moeilijk om te zien dat Tess wél de hele week bij ons blijft en hij na een paar dagen weer naar zijn vader gaat. Als zijn moeder heb ik daar veel begrip voor.”

De band tussen David en Lucas verandert

“Ik merk wel aan David dat hij, sinds hij Tess heeft, hier minder goed mee om kan gaan. Hoewel David en Lucas eerst twee handen op één buik waren, trekt David nu meer naar Tess. Ik zie dat hij sneller geïrriteerd is door Lucas’ buien. Ik denk dat David die gevoelens ergens ook ongemakkelijk vindt. Hij heeft me ooit beloofd dat hij voor Lucas zal zorgen alsof het zijn eigen kind is, maar nu zie ik toch de verschillen. Ergens weet ik dat ik hem dat niet kwalijk kan nemen. Lucas ís nou eenmaal niet zijn eigen kind, dus misschien kan ik dat ook niet van hem verwachten. Maar ik merk wel dat het mij pijn doet.”

Moederliefde en schuldgevoel

“Ik vind het naar als ik zie dat hij geïrriteerd is door Lucas of als hij veel meer aandacht heeft voor Tess. Ik vind het zielig voor Lucas, hij voelt dat natuurlijk. Gelukkig heeft hij een goede band met z’n biologische vader en krijgt hij daar als enig kind alle aandacht. Maar toch. De helft van zijn tijd is hij bij ons en ik wil niet dat hij het gevoel heeft dat hij op de tweede plaats komt. Ik merk aan mezelf dat ik over ga compenseren. Ik geef juist Lucas veel meer aandacht en ga extra vaak alleen met hem op pad. Maar ik wil natuurlijk ook mijn momentjes met Tess hebben; ik hou net zoveel van haar als van Lucas.”

De roze olifant in de kamer

“Daarnaast merk ik dat het voor wrijving zorgt tussen David en mij. Soms ben ik bang dat ik tijdens een ruzie eruit floep dat ik heus wel zie dat hij meer van Tess houdt dan van Lucas. Maar waarschijnlijk voelt hij zichzelf er al rot genoeg over. Ik zie hem namelijk soms zichzelf corrigeren. Dan heeft hij net iets te lang alleen maar aandacht voor Tess of hij reageert op Lucas minder enthousiast dan op Tess. Dan zie ik dat hij ineens naar Lucas gaat om met ‘m te spelen, te knuffelen of te kletsen. Maar ja, als je daar moeite voor moet doen …?”

Wat moet ik hiermee?

“Ik denk dat we het hier over moeten hebben, want het is nu een soort roze olifant in de kamer die nooit besproken wordt. Het is voor mij belangrijk en ik wil niet dat onze liefde eronder lijdt. Ik merk dat ik ‘m niet meer als de ideale stiefpapa zie voor Lucas. Maar ja, ik weet zelf niet hoe het is om stiefouder te zijn. Misschien dat ik het ook niet in mij heb om evenveel van iemand anders’ kind te houden als van mijn eigen kinderen. Misschien is het ook niet realistisch. Ik weet wél dat ik het een lastig aspect van onze relatie vind. Moet ik dit gewoon accepteren? Kwets ik hem door hier iets over te zeggen? Is het iets wat andere stiefouders ook zo ervaren? Zal hij opgelucht zijn als ik erover begin?”

Mijn moederhart twijfelt

“Ik heb altijd gezegd dat als iemand niet goed is voor mijn kind, ik nooit met diegene samen kan zijn. Nu wil ik niet zeggen dat hij niet goed is voor Lucas, maar durf ik hem een hele dag met David en Tess alleen te laten? Nee, dat zal ik niet snel doen. Want als ik er niet bij ben, zal hij dan misschien Tess nóg meer voortrekken? Soms voelt het alsof hij me een beetje getruukt heeft. Alsof hij zich heeft voorgedaan als de perfecte stiefvader, maar nu een beetje door de mand valt. Lucas heeft onlangs een keer gezegd dat David Tess leuker vindt. Toen ik vroeg waarom hij dat denkt, zei hij alleen: ‘Omdat hij tegen Tess niet boos doet.’ Mijn hart brak in 1.000 stukjes. Dit is natuurlijk dé aanleiding om David hiernaar te vragen. Ik weet alleen niet of ik Davids reactie wil weten …”

Dit artikel is eerder verschenen in magazine WIJ.