Met veel tegenzin kruip ik uit bed, de kou in. Trek mijn dochter haar slaapzak uit en loop naar haar kamertje. Haar prachtig mooie kamertje, waar ze nog nooit geslapen heeft. Ze krijgt een schone luier en kleding aan, en mag dan even spelen. Op naar de volgende kamer, de walk-in closet, zodat ik mij even rustig kan aankleden… Oh nee, ik ben moeder. Het woord ‘rustig’ komt niet meer in mijn vocabulaire voor.

Na twaalf pogingen om te plassen, kan ik eindelijk naar beneden

Na zo’n dertig minuten, vijfhonderd keer mijn dreumes uit de volle wasmanden vissen, tientallen make-up artikelen uit haar grijpgrage handjes halen en twaalf pogingen tot mijn ochtendurine lozen, ben ik dan eindelijk aangekleed en gereed om ons naar beneden te verkassen.

Een tantrum, omdat ik haar beker aanraakte .. met mijn mouw

Het is tijd voor ontbijt. Inmiddels geeft de klok zeven uur aan. Zelf heb ik nog helemaal geen trek, maar ik moet het goede voorbeeld geven dus smeer toch maar een boterham. Die vervolgens alsnog blijft staan. Tijdens het ontbijt overwonnen we vandaag zes dreumesdrama’s. Van die onverwachte tantrums, omdat ik een stuk brood op haar vork prikte bijvoorbeeld. Of omdat ik haar beker aanraakte… met mijn mouw. You know what I mean. Zucht. Het is weer zo’n dag.

Vandaag.Gewoon.Even.Niet

Ik plof op de bank, klik de televisie aan en laat de dreumes haar gang gaan. Nog geen vijf minuten later loopt ze met een zak beschuit rond, inclusief spoor kruimels achter zich aan. De beschuitjes vliegen door de hele kamer, maar ik laat het gaan. Vandaag even niet. Vandaag wil ik even geen mama zijn. Vandaag mis ik mijn chille zondagen eventjes. Het niks moeten. Het uitslapen. Vandaag Gewoon Even Niet.

Om half twaalf breng ik haar naar bed. Ze valt tevreden en voldaan in slaap op mijn borst. Er kruipt een schuldgevoel omhoog, terugdenkend aan vanmorgen. Maar het is goed zo. Het is oké om even geen mama te willen zijn. Om je kinderloze, zorgeloze, luie zondagen eventjes te missen. Het is oké om alles even te laten gaan. We zijn mensen, geen robots. Dus vandaag even niet. En dat mag. Zolang je dan wel onthoudt: morgen even extra.

Deel je verhaal

Wil je ook graag je verhaal aan andere mama’s (to be) vertellen? Dat kan! Schrijf een blog (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl. Wie weet delen we jouw verhaal binnenkort op de kanalen van WIJ. Verhalen kunnen ook anoniem geplaatst worden. Let op: we delen geen verhalen die elders gepubliceerd zijn.