Hoe gaat de staycation met je gezin echt als vakantie voelen? Renate weet raad
De zomervakantie is begonnen. Elk jaar heb ik daar een dubbel gevoel bij. Hartstikke fijn even leven met elkaar en zonder moeten, zonder haast en zonder vroege wekker, maar ook zonder voldoende tijd voor mezelf. Naast mijn werk, dat grotendeels de hele zomer doorgaat, lopen mijn kinderen om me heen met vraagtekens boven hun hoofd. Mogen we tv-kijken? Mogen we een ijsje? Mag ik naar het speeltuintje? Ik verveel me, wat gaan we vandaag doen? Ondertussen praat ik hardop tegen mezelf om moed te houden en vooral de snibbige reacties over buitenspelen in de jaren zeventig in te perken.
Of dat deze zomer een beetje gaat lukken, vraag ik me af. Na maanden (over)leven in en om het huis in een uiterste poging een vreemd, onzichtbaar virus te ontwijken, komen daar nu opnieuw zes weken bij. Zes weken zonder magie, maar in ‘een nieuw normaal’ dat mij allang de keel uithangt. Het zijn juist die magische vakantieherinneringen die je jeugd roze kleuren. Die hete tent op een super gezellige camping, die eindeloze wandeltocht met heuse waterval aan het eind, de ontdekking van dat geweldige visrestaurant.
De staycation is een feit
Helaas hebben we de jaarlijkse magische weken buitenland vanwege corona al eind mei uit onze agenda’s geschrapt. Dacht ik bij het definitief cancellen nog met een positief gevoel aan een staycation, want iedereen zou thuisblijven. Nu slaat de schrik me alsnog om het hart. Wat blijkt: veel vriendjes en vriendinnetjes gaan alsnog.
Dus loop ik rusteloos door het huis, telkens op de klok kijkend, zoals ik dat ook kon doen toen de kinderen nog klein waren. Het staat voor de vurige wens dat er snel een einde komt aan deze dag. Morgen wordt het vast beter. Vluchtend in mijn computer put ik steun uit een onderzoek dat de Universiteit van Utrecht deed onder werkende ouders naar hun beleving tijdens corona. Wat er heel duidelijk uit naar voren komt is dat met name moeders kampen met een chronisch gebrek aan tijd voor zichzelf. Halleluja, ik ben niet de enige. Dat helpt. Voor even.
Dit vergt een andere aanpak
Het is heus niet zo dat mijn kinderen nu al de hele dag om mijn nek hangen, maar de vaagheid, het gebrek aan structuur benauwt me. Misschien zit daar ook wel de oplossing: structuur. Gedijt een vakantie in de stralende zon, in de buurt van zee of zwembad, bij een relaxte laissez-faire houding, een staycation vraagt misschien wel om een heel andere aanpak.
Zonder alle onvermijdelijke verveeldagen weg te willen organiseren, ga ik vanmiddag aan de keukentafel zitten met de kids en gaan we plannen. Op déze dagen gaan we samen iets leuks doen, dát zijn mogelijke logeerdagen en die dagen zijn voor mama en mogen jullie het met papa zelf lekker uitzoeken. Punt uit.
Lees ook: Hilarisch: mama Mieke over videovergaderen met kleuters in huis
Renate is werkzaam voor Stichting Voor Werkende Ouders.