Het moederschap is mooi, maar ook gewoon heel zwaar
De roze wolk … Ja, voordat ik beviel van mijn eerste dochter had ik een mooi, geromantiseerd beeld van het moederschap. Als jongste van vier kinderen ben ik ook de laatste die zelf kinderen krijgt, nooit heb ik iemand horen klagen over het moederschap. Ook collegaās, vrienden en kennissen hadden altijd die spreekwoordelijke āroze wolkā. Nou, ik wil graag kwijt dat het niet alleen een ‘roze wolk’ is.
Het moederschap, daar kiezen de meeste van ons toch zelf voor. Dus dan accepteer je ook de lasten die hierbij horen. Maar als niemand je van te voren verteld dat het moederschap ook af en toe super zwaar kan zijn, hoe maak je dan weloverwogen de keuze? Kan dat Ć¼berhaupt?
Het moederschap is het mooiste, maar ook het meest heftige wat mij is overkomen.
Moederschap zwaar? Het taboe op social media
Ik zag laatst een interview met een dame die samen met haar tweelingzus bekend is van verschillende televisieprogrammaās. Directe meiden met het hart op de tong. EĆ©n van deze dames is nu al een tijdje een alleenstaande moeder, zij gaf tijdens dit interview aan het moederschap als zwaar te ervaren. Niet zomaar eropuit kunnen en altijd je kind vooropstellen. Op social media lees ik meerdere commentaren waarin mensen dingen zeggen als: “Je moet het gewoon accepteren, want je kiest zelf voor een kind.” En dan is dit nog een soort van vriendelijk commentaar. Het ging er namelijk best heftig aan toe in de comments. Er kwamen dingen voorbij van “Ja, stel je voor dat je je botox niet kan bijwerken” tot “Had je je benen maar bij elkaar moeten houden”. Gelukkig waren er ook mensen die het voor deze moeder opnamen. Maar het feit dat iemand zegt dat het moederschap zwaar valt en meteen zo’n bak ellende over zich heen krijgt, vind ik echt niet kunnen. Ja, het moederschap is nu eenmaal niet altijd die roze wolk en dat mag ook wel eens gezegd worden.
Moederschap is mooi, maar heftig
Ik zeg het vaak tegen zwangeren om mij heen: het moederschap is het mooiste, maar ook het meest heftige wat mij is overkomen. Zes jaar geleden kwam mijn eerste dochter op deze wereld. Ik had geen mega zware bevalling en toch bleef de roze wolk uit. Helaas kreeg ik wel een dubbele borstontsteking, maar om daar nu de schuld aan te geven … Nee, ik had in het begin niet die beloofde roze wolk. Gelukkig had de verloskundige snel door dat ik wat bemoedigende woorden nodig had. Ook bij dochter nummer twee kwam de roze wolk niet. Tot op de dag van vandaag heb ik geen roze wolk gezien.
Steun andere moeders
Geen roze wolk na de bevalling neemt niet weg dat mijn dochters echt alles voor mij zijn! Ik ga door het vuur voor deze meiden en geniet van elk moment dat ik met hen mag doorbrengen. Moeten wij, als moeders, niet waarschuwen voor de zware tijden die anderen te wachten staan? Ik wil andere dames niet bang maken, zeker niet. Maar wees eerlijk. Ouderschap is mooi, echt het mooiste wat je gaat meemaken, maar ook heel heftig. Laten we de moeders die een keer zeggen dat ze het zwaar vinden, niet meteen met de grond gelijk maken. Het gaat zo makkelijk, achter je toetsenbord of met je telefoon op social media. Woorden die je typt, komen wel aan bij een vrouw die moeder is en het even zwaar heeft en heus haar best doet. Laten wij dan zeggen: ja, wij vinden het soms ook zwaar!