Mijn nuchtere zelf zegt, dat de mortaliteit van een ‘gewone griep’ aanzienlijk hoger ligt en dat het dus wel goed komt. Onze weerstand is opzich goed te noemen en goddank lijkt dit virus kleine kinderen (vooralsnog) niet echt te raken. Maar de wetenschap dat ik iemand in mijn nabijheid zou besmetten, waarna er achter die persoon iemand komt te overlijden, voelt ondragelijk. Dit risico is er altijd met griep, maar hoezo raakt het mij nu zo en eerder niet? Oblivion is bliss?

Heeft de overheid het onderschat?

Ik heb daarnaast ook flink wat kritische vragen richting het RIVM. Zoals dat bizarre contact onderzoek dat werd gepropageerd op TV. We zijn een dichtbevolkt land, er werd carnaval gevierd, skivakanties in Italië waren in volle gang, dus vanwaar de instelling dat corona besmettingen incidenten waren? Inmiddels staat de teller op 82 besmettingen en contact onderzoek is in aantal gevallen al onmogelijk. Hiermee lijkt de paniek alleen maar meer voelbaar, omdat dit virus niet ‘onder controle’ lijkt.

Inmiddels luiden de huisartsen en zorginstellingen ook de noodklok, omdat er onvoldoende capaciteit is om zieke patienten te consulteren, naast de toestroom vanuit het coronavirus. Want ervaring uit andere landen leert, dat hulpverleners ook ziek worden, waardoor er al een gat ontstaat in de bemensing. Dus ja … de situatie geeft mij wel degelijk de kriebels. Heeft de overheid het onderschat?

Letterlijk paniek in omstanders

En daar sta ik dan in een drogisterij om mijn handzeep af te rekenen. Een man begint vreselijk te hoesten en ik zie letterlijk paniek in omstanders. Twee vrouwen vliegen langs hem heen en achter mij in de rij zet een vrouw haar mandje neer om via de ingang weg te gaan. De man komt weer op ademen en draait zich om, met de melding dat hij COPD heeft. Een zucht van verlichting gaat door de rij. Is dit het beeld van de komende tijd?