Mijn schoonmoeder is best een lief mens, maar sinds wij, haar zoon en ik, een baby hebben gekregen, zijn de opmerkingen over hoe we het zouden moeten doen, niet van de lucht. Nu is mijn schoonmoeder altijd al een bemoeial geweest. Toen we ooit gingen trouwen drong ze haar mening ook heel erg op, dus ergens heb ik er altijd al voor gevreesd.

Bemoeienis omgeving tijdens zwangerschap

Vanaf het moment dat we vertelden dat we een baby zouden krijgen, begon het. Ze had nog wel een bedje liggen van haar eigen kinderen, ze ging de kinderwagen voor ons betalen, haar man zou de kinderkamer wel schilderen in een kleur passend bij het geslacht. We hebben haar bedankt en gezegd dat we alles even moesten laten bezinken; een les die we getrokken hebben uit haar bemoeienis bij de bruiloft. Mijn vriend heeft tegen haar gezegd dat we het graag op onze manier willen doen, daardoor was ze best een beetje van slag. We betrokken haar overal bij, maar het was óns eerste kind, daar wilden we samen keuzes over maken. Het leek alsof ze het begreep.

Lees ook: 10x jullie grootste irritatie als moeder

Schoonmoeder bemoeit zich met onze baby

Nu de baby er is, is het gedoe weer terug. Ze staat dagelijks voor de deur, dan trekt ze zo’n beetje haar kleinkind uit mijn handen (dit is mijn gevoel he, het zal vast niet zo erg zijn) en dan gaat ze ermee zitten. ‘Oh hij heeft honger’ of ‘wanneer heb je ‘m voor het laatst een schone luier gegeven?’ zijn de eerste vragen die ze stelt. Niet: goh, hoe gaat het met jou? Het is om gék van te worden. Ik heb het aangegeven bij mijn man, maar hij is alweer aan het werk na zijn verlof en maakt het dus minder bewust mee.

Hoe los ik dit op?

Nog even en ik ga er zelf wat van zeggen, maar ik weet dat ik haar dan van slag maak. Tegen mijn eigen moeder zeg ik dat soort dingen wél en die bemoeit zich er ook gewoon veel minder mee. We moeten er binnenkort maar gewoon langsgaan met z’n drieën en het uitleggen.

Lees ook: 6x goedbedoelde adviezen voor moeders waar jullie helemaal niets mee doen)