Zelf is hij er al een tijdje mee bezig. “Mama, als ik naar groep 3 ga, dan leer ik lezen”, zegt mijn 5-jarige trots wanneer we samen in bed een boekje lezen. Hij kan niet wachten om te leren lezen en is druk bezig met rekenen. Hij is van eind oktober dus “mist” eigenlijk twee maanden, maar door de corona lockdowns en de sluiting van de basisscholen heeft hij veel meer gemist. We hebben hem thuis zo goed mogelijk begeleidt, maar het is een rommelig en chaotisch jaar geweest. Voor een jongen die behoefte heeft aan stabiliteit en rust is het daarom juist extra belangrijk dat hij bij zijn klasgenoten blijft en niet weer opnieuw moet beginnen in een nieuwe klas.

Na pesterijen is hij eindelijk op zijn plek

Als zijn ouders hebben wij gezien hoe moeilijk hij het vond om zichzelf open te stellen in een volle klas vol onbekende kinderen. De paar kinderen die hij al kende waren zijn ankers. Na twee jaar met ze opgetrokken te hebben, heeft hij meer vriendjes gemaakt en hebben wij hem zien opbloeien en hij zit eindelijk op zijn plek. Dat duurde even omdat hij ook een tijdje gepest werd en zo bang was om naar school te gaan, dat hij zelfs weer begon met broekplassen.

Hij is van nature erg verlegen en voorzichtig en alles bij elkaar is het lastig voor zijn leerkracht om hem te peilen. Daarnaast heeft hij ook vier verschillende leerkrachten gehad in het afgelopen jaar, vanwege zwangerschappen, dus er is niet een juf die een vol jaar met hem opgetrokken heeft.

Twijfels: wel of niet toe aan groep 3?

“Hij is moeilijk te peilen en ik heb geen idee wat hij wel of niet begrijpt of kan”, is een veel gemaakte opmerking van zijn juf. Tja, wat kan ik erover zeggen. Hij is verlegen. En koppig. Als hij iets niet wil doen of zeggen, dan krijg je het niet gedaan. Wanneer hij een plaatje van een wortel te zien krijgt en z’n schouders ophaalt alsof hij het woord niet kent, concludeert de logopedist dat zijn woordenschat erg beperkt is. Ben ik nou gek? Hij weet echt wel dat het een wortel is. Thuis houd ik een wortel omhoog en vraag ‘wat is dit?’. Een wortel, zegt hij zonder twijfel. A carrot, zegt hij wanneer mijn Ierse man het vraagt. Die woordenschat, in twee talen zelfs, is niet het probleem, wel aan wie hij deze woordenschat laat zien. En dat is niet aan zijn juf helaas.

Wat het beste voor hem is staat bij mij voorop. Als hij inderdaad nog niet toe is aan groep 3, houd hem dan vooral nog een jaartje in groep 2. Een kind wordt niet gelukkig als hij constant op z’n tenen moet lopen. Maar als hij eigenlijk wel toe is aan groep 3 en nog een heel jaar moet ‘kleuteren’ en ook nog eens uit zijn inmiddels vertrouwde groep wordt gehaald, dan kan die beslissing juist averechts gaan werken. Dan moet hij weer opnieuw beginnen met een klas die hij niet kent en moet hij nog een heel jaar wachten tot hij dan echt naar groep 3 kan, wat hij zelf zo graag wil. De juf vraagt daarom wat onze inschatting is, maar ik heb geen idee aan welke punten die kinderen moeten voldoen om naar groep 3 te gaan. Voor mijn gevoel is hij groep 2 inmiddels wel ontgroeid, maar ik ben geen expert.

We komen er niet uit. Thuis proberen we hem aan te sporen om op school iets meer te laten zien wat hij kan en dat hij niet verlegen hoeft te zijn voor zijn nieuwe juffen. Of het wat verandert? We gaan het zien. Wie weet wat er nog kan gebeuren in die laatste schoolweken. Wat de beslissing ook gaat worden, ik zal blij zijn als er eindelijk weer wat meer duidelijkheid en normaliteit is.