Respect voor alle (thuiswerkende) moeders met nog meer kinderen dan ik

Respect voor alle (thuiswerkende) moeders met nog meer kinderen dan ik

Dat het thuiswerken met twee kinderen niet helemaal fantastisch is, dat hebben we al wel gelezen in de blogs van Annette. Deze keer neemt gastblogger Pieternel ons mee tijdens een “gewone werkdag” tijdens de lockdown. “Kortom: het doel was een gezellige dag met z’n drieën, de realiteit is complete chaos.”

Geschreven door Pieternel

Omdat mijn zwager vandaag bij ons is om onze eetkamertafel te bewerken, hebben wij (mijn zoontje van 3, dochter van 7 en ik) onze toevlucht genomen tot de garage. Ideaal, want dan horen we het geluid van zijn schuurmachine niet.

Mijn zoontje heb ik geïnstalleerd achter een omgekeerde doos, waar zijn geliefde dienblad met gips op staat. Een tijdje geleden kreeg hij een dino die hij moest uithakken uit een blok gips, als een ware archeoloog. Dit zand gebruikt hij nog steeds om met zijn graafmachientje in te graven en met zijn dino’s te spelen. Hier is hij vaak uren zoet mee, dus dit leek me een ideaal stuk speelgoed voor vandaag. Dochterlief zit inmiddels achter de laptop en is gestart met rekenen. Zelf zit ik te werken en probeer wat getallen in te voeren en mails te beantwoorden.

De concentratiemuziek staat op het maximale volume en er lijkt een feestje aan de gang

Net als ik ons boekhoudsysteem eindelijk heb kunnen opstarten, roept mijn zoontje dat hij naar de wc moet voor een plas. Aangezien hij nogal klein van stuk is, moet ik hem nog altijd helpen bij het toiletteren. Na het plassen stuur ik hem weer terug naar de garage en breng ik zelf een bezoek aan het toilet. Als ik terugloop naar de garage hoor ik daar een lawaai van jewelste vandaan komen. De concentratiemuziek, die ik heb aangezet in de hoop dat mijn dochter zich wat beter concentreert op haar schoolwerk en eindelijk eens doorwerkt, staat op het maximale volume en er lijkt een waar feestje aan de gang.

Zodra de rust weer is hersteld, stort ik me weer op mijn mails. Omdat ik iets te geconcentreerd bezig ben met het beantwoorden van een mail, zie ik niet dat zoonlief de kartonnen doos die naast hem staat vol stort met gips. Rondom zijn geïmproviseerde tafel ligt inmiddels een zandbak en meneer zet daar vrolijk zijn sokken middenin. Vervolgens loopt hij een paar keer heen en weer om te kijken hoe het met zijn grote zus gaat en tikt een paar keer liefkozend met zijn handjes tegen de rugleuning van haar bureaustoel. Als ik op kijk, zie ik pas de ravage om me heen. Ach: let it go, denk ik bij mezelf, opruimen kan vanmiddag wel weer. Op datzelfde moment begint hij te roepen dat hij moet poepen en dochterlief begint te huilen, omdat ze met haar vinger tussen de bureaustoel en het bureau is gekomen. Zucht … Mijn thuiswerkdag is pas een half uur van start en het is nu al een chaos!

Inmiddels heeft m’n zoontje in de gaten hoe hij alles zoveel mogelijk onder het gips krijgt

Het volgende half uur verloopt gelukkig rustig. Behalve dat ik mijn dochter een keer of acht moet aansporen om door te werken en een gesloopte dino herstel voor mijn zoontje, is de rust aardig teruggekeerd. Ik help mijn dochter met het aanzetten van de site om haar tafels te oefenen. Ondertussen heeft m’n zoontje in de gaten hoe hij alles zoveel mogelijk onder het gips krijgt en smeert z’n handjes af aan z’n stoel en gaat er vervolgens bovenop zitten. Vervolgens gaat hij naast zijn grote zus bij het bureau staan om haar aan te moedigen, want ik heb hen een snoepje beloofd, zodra zij haar rekenwerk af heeft.

Zoonlief laat nog even zijn bouwwerk van dozen (gevuld met gips) instorten, waardoor nu echt alle denkbare plekjes bedekt zijn met gips en dochterlief raakt megagefrustreerd door een spelletje met de tafel van drie (waar ze nog moeite mee heeft). Als dan ook nog eens het boekhoudsysteem van mijn werk eruit vliegt en ik erachter kom dat de laatste 43 regels van mijn boeking niet zijn opgeslagen, is het tijd voor pauze …

Na een fietstochtje naar de markt en een uitgebreide lunchpauze, zie ik pas om 14:45 weer kans om verder te gaan met mijn werk. Mijn dochter raakt nog verschillende keren supergefrustreerd door haar huiswerk en mijn zoontje valt van z’n stoel en stoot z’n kleine teen. Ik zit met m’n handen in het haar en geef het op. Respect voor alle (thuiswerkende) moeders met meer kids dan ik! Zo blij dat de kindjes weer naar school en naar de peuterspeelzaal kunnen inmiddels.

Doel vs. Realiteit

Kortom, de eindscore:

  • 5,5 uur werken op m’n werkdag (vrijdag) - 2,75 uur werken op werkdag + 2,75 uur werken in het weekend
  • Huiswerk af in 3 uur tijd - Huiswerk af in 5 uur tijd
  • Een knusse dag met z’n drietjes in 1 ruimte - Gefrustreerde peuterpuber, kleuter en ik in 1 ruimte
  • Alles onder controle - Complete chaos

Deel je verhaal

Wil je ook graag je verhaal aan andere mama’s (to be) vertellen? Dat kan! Schrijf een blog (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl. Wie weet delen we jouw verhaal binnenkort op de kanalen van WIJ. Verhalen kunnen ook anoniem geplaatst worden. Let op: we delen geen verhalen die elders gepubliceerd zijn.

Beeld: iStock.com