Ik was best content met mijn verlof een aantal jaar geleden. De druk van dingen moeten was eraf en ik kon me onderdompelen in alles wat met baby’s te maken had. Kleertjes wassen, boeken lezen, met vriendinnen lunchen, films kijken. Living the dream, zeg maar! De uitgerekende datum kwam rap dichterbij.

Controle tijdens zwangerschapsverlof

Op mijn verjaardag, een druilerige maandag, zat ik nagenoeg alleen. Mijn schoonouders kwamen langs, voornamelijk om te controleren of ik niet stiekem aan het bevallen was. Mijn zwager ook, met waarschijnlijk dezelfde reden. Uit protest at ik twéé Bossche bollen (respect, toch?) en was de rest van de dag zo misselijk en vol dat ik mijn verjaardagsdiner niet meer hoefde.

De dag na mijn verjaardag was ik uitgerekend. Uit verveling ging ik naar mijn werk om een vergadering bij te wonen. Dat werd niet gewaardeerd. “Hoe lang moet je eigenlijk nog?” vroeg een nieuwe collega. “Geen idee”, grapte ik. “Hoezo niet, je krijgt toch een uitgerekende datum?” antwoordde hij kribbig. “Ja, maar die is vandaag”, zei ik. Nou, dat kreeg de ruimte wel stil. Vanaf dat je 40 weken zwanger bent, krijg je een hoop ongemakkelijke vragen en opmerkingen.

Dit zeg je beter níet tegen een hoogzwangere vrouw

1. “Joh, zou jij niet in bed moeten liggen?”
   En wat precies stel je voor dat ik daar ga doen, dan?
2. “En, is ie er al?”
   Al lang. En zoals je ziet heb ik mijn figuur ook al helemaal weer terug.
3. “Mag ik wat vragen? Ben je toevallig zwanger?”
   Nee. Ik ben gestruikeld en, het is eigenlijk best een tragisch verhaal, heb toen per ongeluk een skippybal ingeslikt.
4. “Wauw, dat je nog rondloopt!”
   Ik weet het. Normaal heb ik twee bedienden die me dragen maar eentje is door zijn rug gegaan en de ander heeft een vrije dag, hoewel ik doorgaans tegen vrije dagen ben, maar volgens de wet heb je daar recht op en, nouja … lang verhaal. Nu moet ik dus zelf lopen, net als het gewone volk.
5. “Je bent al 41 weken zwanger? Waarom ben je dan aan het shoppen?” (Aldus een winkelmedewerkster)
   Thuis bevallen geeft heel veel rotzooi, heb ik begrepen. Dus ik ga hier straks even in een pashokje bevallen, al moet ik zeggen dat ik de hokjes hier érg krap vind. Daarna zou het fijn zijn als jij mijn baby een beetje schoon kunt vegen, dan kies ik alvast een leuke post-pregnancy outfit uit.
6. “Jemig, als ik al uitgerekend was ging ik écht niet meer zwemmen!”
   Hoezo? Bevallen in het water is toch helemaal van nu? Er zijn hier handdoeken zat en als achter de rug is trakteer ik iedereen op slush puppy en een patatje. It will be epic.
7. “Wat heerlijk dat je nog niet bevallen bent, nog even genieten van de zwangerschap!”
   Ja, want barbapapa-staat-op-knappen is most definitely mijn beste periode ooit en ik wil niet dat hier ooit een eind aan komt. Vocht vasthouden, maagzuur dat omhoog komt, baby die trappelt waar niet getrappeld zou moeten worden: loving every minute of it! Wat mij betreft blijft hij dan ook lekker zitten tot hij 18 is.
8. “Zou je die taart/pizza/patat/etc. nou wel eten? Dat moet er straks allemaal weer af hé?”
   HET ZOU TOCH NIET WAAR ZIJN ZEKER? Moet dat eraf? Ik dacht namelijk dat als je echt héél ongezond at, je lichaam op voorhand al die calorieën al afstootte. Dit is een enorme tegenvaller.
9. “Wilde je nog niet bevallen?” (Vroeg de verloskundige toen ik werd opgenomen in het ziekenhuis omdat 24 uur weeën me één vingertopje ontsluiting hadden opgeleverd)
   Nope. I’m comfortable as fuck.

Het is ongetwijfeld allemaal ontzettend goed bedoeld maar het enige wat wij hoogzwangere vrouwen willen is dat jij je mond houdt en taart in die van ons schuift.

Deel je verhaal

Wil je ook graag je verhaal aan andere mama’s (to be) vertellen? Dat kan! Schrijf een blog (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl. Wie weet delen we jouw verhaal binnenkort op de kanalen van WIJ. Verhalen kunnen ook anoniem geplaatst worden. Let op: we delen geen verhalen die elders gepubliceerd zijn.