We zaten nog volop in de babybubbel, de kraamverzorgster was net goed en wel vertrokken, toen het Pakjesavond werd. Dé avond die we al zolang als ik me kan herinneren samen vieren met de hele familie. Inclusief alle ooms, tantes, neefjes en nichtjes. Maar met een baby van net twee weken had ik helemaal geen zin om ’s avonds de deur uit te gaan en mijn zoon in een ander bedje te laten slapen. Pakjesavond bij ons vieren? Ik wist werkelijk niet hoe ik dat zou moeten combineren met een pasgeboren baby, borstvoeding en herstellende van een pittige bevalling. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik Sinterklaas niet met mijn familie vierde maar alleen met mijn man op de bank doorbracht. Niet wetende dat de feestdagen nooit meer hetzelfde zouden zijn.

Van je (schoon)ouders moet je het hebben

Ik hoef maar aan een moeder te vragen of ze uitkijkt naar de feestdagen en de verhalen komen zonder schaamte los. Over heel pril zwanger zijn met kerst en dat nog niet willen delen bijvoorbeeld. Jessi: “Ik moest mezelf in allerlei bochten wringen zodat het niet zou opvallen dat ik geen wijn drink en de oesters oversla. En net terwijl mijn vriend die oesters snel van mijn bord afpakt, kijkt mijn beste vriendin onze kant op. Missie mislukt.”

Ik herinner mij die kerst dat wij net wisten dat ik zwanger was ook nog heel goed. Mijn schoonouders hadden uitgepakt en een chef-kok een compleet driegangendiner laten bereiden. Er stonden gerechten op het menu waar ik nog nooit van had gehoord. Ik wilde geen risico nemen en sloeg alles beleefd af. Mijn kerstmaal bestond dat jaar uit een heldere bouillonsoep en een droog koekje als toetje. Nog een voorbeeld. Wat dacht je van ouders die krampachtig vasthouden aan het jaarlijkse driegangendiner met de hele familie, terwijl jouw kinderen bij de eerste gang al helemaal op zijn? Manon kan erover mee praten. “Vorig jaar heb ik subtiel geopperd dat een brunch een beter idee zou zijn. Mijn moeder keek me aan of ik gek was geworden. Helaas, van tradities wordt niet afgeweken.” En dan die opa’s en oma’s die vinden dat hun kleinkinderen best wel wat extra’s mogen tijdens het kerstdiner. Ons zoontje had bijna een heel stokbrood opgegeten en had er nog dagen last van. “Ach dat extra stokbroodje maakt niet uit, toch?” Ik hoor het mijn moeder nog zeggen, terwijl ze samenzweerderig haar kleinzoon aankeek.

Gezin draait op volle toeren

Met mijn pasgeboren baby vond ik het al lastig plannen (terwijl die achteraf nog veel sliep), maar het werd me pas echt duidelijk naar mate hij ouder werd. Vanaf dan kom je voor heel andere uitdagingen te staan. Met wie vier je welke feestdag, hoeveel cadeautjes mogen de opa’s en oma’s maximaal geven en kun je nieuwe tradities creëren met je kersverse gezin?

Vroeger - toen we nog geen kinderen hadden - was het heel helder. Met Sinterklaas deden we cadeautjes met mijn ouders en met kerst bij de schoonouders. We schoven aan bij verschillende kerstdiners, genoten volop van al het heerlijke eten en samenzijn, en vooral van het weinig moeten. Met een paar kilo’s meer en uitgerust door de extra vakantiedagen - oké, misschien nog een beetje brak van oudjaarsnacht - begonnen we over het algemeen het nieuwe jaar fris en fruitig. Nu begin ik met een peuter die eind november jarig is na Pakjesavond, de kerstdagen, Oud en Nieuw en de semi-verplichte nieuwjaarswens op één januari alles behalve uitgerust aan het nieuwe jaar. En dan heb ik ook nog een dreumes die in januari jarig is … Het zijn drukke weken in onze toch al zo slopende tropenjaren. Ik word compleet geleefd en ben blij als we iedereen hebben kunnen uitzwaaien. Dan zijn we letterlijk even helemaal klaar met alle feestdagen en verplichte familiebezoekjes.

Dit jaar doen we het anders

Laura is net bevallen van haar eerste dochter en kijkt juist uit naar de eerste kerst met z’n drieën. “Voorheen verdeelden we de kerstdagen altijd over mijn ouders en schoonouders. Dan gingen we uitgebreid brunchen of dineren. Dit jaar doen we het anders. Afhankelijk van hoe het gaat, zullen we een keuze maken. Of we gaan alleen even op de koffie. Omdat het onze eerste kerst als gezin is, vind ik het ook wel heel speciaal om het samen thuis te vieren en niet zoveel te plannen. Eerst dacht ik dat het een uitgelezen kans was om onder familieverplichtingen uit te komen, maar nu onze dochter er is vind ik het eigenlijk superleuk om het met familie te vieren. Maar dan wel anders.”

Cadeau van jou, cadeau van mij

Van vriendinnen die al moeder waren hoorde ik wel eens verhalen over een afspraak maken over het aantal cadeaus dat gegeven wordt. Wat overdreven, dacht ik altijd, dat loopt wel los toch?! Dat heb ik geweten. Van oma, mijn moeder nog wel, kregen ze vorig jaar letterlijk de grootste cadeaus. Een poppenbedje waar een baby van acht maanden nog met gemak in past en een speelgoedkist van formaat tuinkist. Ik ben nu nog steeds aan het schuiven en op zoek naar een geschikte plek waar het niet in de weg staat. Ook Suzanne kan erover meepraten. “Van een poppenbuggy, kinderstoel tot aan een strijkplank en strijkijzer toe. Oma en opa waren zichzelf helemaal te buiten gegaan aan cadeaus en hadden voor onze dochter een complete uitzet voor haar pop verzameld. Werkelijk niets ontbrak. Menig student zou jaloers zijn als hij dit in zijn studentenflatje had staan hihi. De uitzet ging mooi weer mee terug met opa en oma. Speelt mijn dochter er daar maar mee.”

Vrij met kerst

Floriane houdt heel bewust één kerstdag vrij voor haar gezin. “Allebei onze ouders zijn gescheiden en sommigen hertrouwd. We hebben dus een grote familie. Ieder jaar weer is het een puzzel om alle feestdagen eerlijk te verdelen. Mijn moeder is Française en kerst is heel belangrijk in Frankrijk. Daarom vieren we vaak kerst met haar. En één dag is wel echt voor onszelf. Ook al is het niet leuk om dat tegen je familie te zeggen en snappen ze het misschien niet, het maakt de feestdagen zoveel leuker en relaxter. En niet alleen voor ons als ouders, zeker ook voor de kinderen. Inmiddels voel ik me er niet meer schuldig over, maar dat heeft me wel wat jaren gekost.”

Als ook ik één ding de afgelopen jaren wel heb geleerd, is om wat liever voor mezelf te zijn. En om op tijd grenzen aan te geven. Zo houden we tegenwoordig kerstavond vrij, dat is echt onze avond. Mijn man zet de allerlekkerste borrelhapjes op tafel en terwijl Mr. Love de zoveelste familie samenbrengt, laden wij ons op voor twee dagen vol gesteggel wie waar aan tafel zit, dat koekjes geen maaltijd zijn en dat oma’s glazen kerstballen niet zijn om mee te voetballen. En geloof me: eigenlijk worden de feestdagen sinds de kinderen er zijn alleen maar leuker. Je voelt weer even die magie van toen jezelf kind was. En die stralende, opgewonden blije koppies die niet kunnen wachten - ook al is het nog extreem vroeg - maken alles goed.

Dit artikel is verschenen in magazine WIJ.