Zeven jaar geleden werden we voor het eerst ouders. Sindsdien is een hectisch leven aangebroken. Drie zwangerschappen, drie borstvoedingsperiodes van elke keer bijna een jaar, ontzwangeren, een paar keer verhuizen, emigreren, werken en ga zo maar door. In die zeven jaar tijd zijn mijn man en ik precies 1 nachtje samen een keer weggeweest zonder kinderen. En dat is het. Gebrek aan tijd, geld en oppas waren daarbij de grootste boosdoeners.

Overmand door extreme vermoeidheid boekte ik een ticket

De laatste weken ben ik door moeheid niet vooruit te branden. In een opwelling, overmand door extreme vermoeidheid, heb ik een ticket naar Curaçao geboekt. Er was nog precies een stoel vrij in het vliegtuig. Kennissen van me hebben daar een huis, mijn man heeft die week ook vakantie en zorgt voor de kinderen, kortom; niks staat me in de weg om te gaan.

Wat kijk ik ernaar uit. Een week zon, zee, strand. Een week geen “mama, mama, mama”, geen luiers verschonen, poep vegen, tegenstribbelende kleuters aankleden, omgegooide borden eten opruimen of ’s nachts er tig keer uit moeten. Gewoon even helemaal niks. Alleen maar doen waar ik zin in heb. Ik kan me er zelfs geen voorstelling meer van maken! Ik zie mezelf al helemaal als herboren terugkomen, met zongebleekt haar en een gebruinde huid en volledig ontspannen.

Na zeven jaar voor het eerst alleen op vakantie

Toch slaat ook dagelijks de twijfel toe. Waarom ga ik in vredesnaam op reis zonder man en kinderen?! Na zeven jaar dag in, dag uit bij ze te zijn geweest voel ik toch een soort verlatingsangst ontstaan. Wat als ik ze daar nou gruwelijk ga missen en volledig in paniek uitbreek in het vliegtuig? Of erger nog; wat als mijn vliegtuig neerstort en mijn kinderen zonder moeder opgroeien.

Op de momenten dat die gedachten de kop op steken, vraag ik me af hoe ik zo stom kon zijn om een vliegticket te boeken naar de Caribbean. Ze zijn maar zo eventjes klein en afhankelijk, ik kan toch nog wel even doorbijten tot ze ouder zijn en dan mijn rust pakken?

Mijn missie: ontspannen en uitrusten

Angst is een slechte raadgever, dat weet ik wel. En de kans dat er wat met het vliegtuig gebeurt is bijna verwaarloosbaar. Dus, verstand op nul en op naar dat ligbedje op het strand onder de palmbomen. Ik heb het hard verdiend en uiteindelijk krijgen zij er een leukere moeder voor terug die uitgerust en ontspannen in haar vel zit. Iets wat elke moeder eens zou moeten doen! Nu alleen nog maar instappen in dat vliegtuig. Zal ik het doen of doe ik het niet?

Lees ook: ‘De naam van je kind verkeerd uitspreken? Deze 15 ouders weten hier alles van!’