'De hele wereld staat z'n kop en toch is er ook iets heel moois ontstaan in ons gezin'
Voor het eerst sinds ik moeder ben geworden, ervaar ik rust. Ondanks dat de hele wereld op z’n kop is gezet door het coronavirus en de doemscenario’s me af en toe naar de keel vliegen, is er ook iets heel moois ontstaan. Echte tijd voor en met mijn gezin en daar probeer ik nu, ondanks de onrust om ons heen, volop van te genieten. Want voor je het weet rennen we weer allemaal mee in de race.
Het dagelijkse leven zoals we dat kennen is compleet stilgezet. Doordat we zelf een flinke dosis symptomen te verduren kregen, waaronder ook de kinderen, zitten we inmiddels al weken thuis. Ons huis is nu letterlijk ons wereldje geworden. En terwijl de eerste dagen de muren op me af kwamen, begin ik er nu van te genieten.
Gewoon even niks
Wat een rust. Geen gehaast. Niks moet. Geen voetbaltraining, geen zwemles, geen school, werken vanuit huis en geen mentale druk in de weekenden dat we “iets leuks moeten doen met onze vrije tijd!” Gewoon even niks.
Geen gehaast meer om iedereen op tijd uit bed te hebben, schoenen, jassen, schooltassen aan en mee en snel nog het laatste hapje ontbijt naar binnen proppen voordat de schoolbel gaat. Doorjagen naar de kinderopvang en kantoor en aan het einde van de dag weer hetzelfde riedeltje in omgekeerde volgorde. Avondeten maken, iedereen naar bed en met een beetje geluk hebben we nog een uurtje stilte voor onszelf aan het einde van de dag.
Elkaar vermaken
De kinderen genieten er ook van om niet meer zo op de klok te leven. Terwijl ze eerst nog vaak om de televisie of een iPad zeurden, kijken ze daar nu bijna niet meer naar om. Dankzij alle tijd die ze nu hebben, hebben ze opnieuw geleerd om zichzelf en elkaar te vermaken.
Oude bouwsets worden van zolder gehaald, ze bedenken verhalen en acteren voor de videocamera en de tuin is een compleet nieuwe wereld voor ze geworden. Letterlijk elke steen wordt omgedraaid, ieder beestje wordt met interesse bekeken en ze maken veel minder ruzie dan voorheen.
De druk is even van de ketel
Hun eindeloze reeks vragen wordt nog steeds op ons afgevuurd, maar het verschil is nu dat we zeeen van tijd hebben om alles te beantwoorden. Terwijl we languit op onze rug op het gras liggen, praten we over van alles. Van het nut van “rottige wepsen” tot aan “waarom valt dit papier niet van mijn buik als ik heel hard ren?”
De druk is even van de ketel wat ons gezin betreft en ik hoop heel erg dat we daar iets van kunnen vasthouden, wanneer de wereld weer teruggaat naar ’normaal'.