Ja ja, ik begrijp het helemaal hoor. Je baby, dat is het allerbelangrijkste in je leven vanaf het moment dat je een positieve zwangerschapstest in je handen hebt. Vanaf dan begint het koortsachtig vastleggen van alles wat het garnaaltje in je buik meemaakt. Ik ken zelfs een jongedame, ik zal haar naam niet noemen, die wel acht zwangerschapstesten deed om er zeker van te zijn dat ze zwanger was. En die de foto’s van al die testen deelde op Instagram om er zeker van te zijn dat de rest van de wereld het ook zeker wist. Zij is lang niet de enige die met foto’s strooit, ik weet uit ervaring dat (aanstaande) moeders er nu eenmaal dol op zijn om alles van hun kinderen te vereeuwigen.

Dat is niet alleen leuk, maar ook heel slim om te doen, want jaren later weet je niet meer precies wat je kinderen deden of hoe ze waren. Natuurlijk, de extreme momenten uit de babytijd of welke gekkigheid ze uithaalden als peuters, de grove lijnen, die kun je je jaren later nog wel voor de geest halen. Maar dat kabbelende tussendoor, de kleine gebaren, woorden of grappige momenten, die verdwijnen vaak uit je geheugen.

Jezelf vergeten

Daar komt nog iets raars bij: ouders zijn zoveel bezig met hun kroost, dat ze zichzelf compleet vergeten. Moeders al helemaal. Kijk als bewijs voor mijn theorie maar eens bij profielfoto’s op social media van vriendinnen die al kinderen hebben: vaak veranderen blije jonge-vrouwen-koppies, al dan niet vergezeld van een gezellig wijntje of straffe tonic, in guitig lachende baby’s of een kluitje kinderen. Als je dan vraagt: heb je ook nog een foto van jezelf, zullen veel moeders ontkennend antwoorden. Moeders maken vaak de foto’s en dus staan ze er zelf weinig op. Laat staan dat ze nog weten wat tegen hen gezegd is, waarvan ze droomden of waar ze zich aan ergerden toen ze net moeder waren. Alsof ze zichzelf hebben uitgegumd vanaf het moment dat de baby er is.

Moeders zijn belangrijk

Deze ontwikkeling in het leven van de moeder staat voor mij symbool voor iets groters: dat wij vrouwen onszelf makkelijk wegcijferen zodra we moeder zijn. Maar dat lijkt me niet de bedoeling. Ik vind dat jij net zo belangrijk bent als je baby. Want als jij ziek wordt, kun je niet goed voor je baby zorgen. Als jij te veel werkt, geniet je niet van de leuke momenten. Als jij je daas van het slaapgebrek al koffie harkend door de dag moet ploeteren, maakt dat de boel er ook niet leuker op. Goed voor jezelf zorgen, erkennen en herkennen wat jij nodig hebt om je stralende zelf te blijven, is belangrijk. Het is fijn om af en toe even in te checken bij jezelf: ben ik blij met hoe ik me voel, wat is de rode lijn van mijn emoties van de afgelopen tijd, welke ergernissen heb ik, waar ben ik dankbaar voor?

En daarvoor, beste moeders, is het handig een dagboek bij te houden. Een plek waar je al je ergernissen, mooie momenten, prachtige herinneringen, gekke gebeurtenissen kan noteren. Waar je jezelf op een andere manier leert kennen, wat zo belangrijk is als de rollen in je leven zo veranderen als in dat eerste jaar moederschap. Een plek waar je even jezelf kunt zijn, elke dag. Al is het maar vijf minuten. Een plek als een goede vriendin bij wie je je hart kunt uitstorten. In een rustig tempo, op papier, niets vluchtigs, niets digitaals, niets scrollen tot je sterretjes zien, geen fomo. Nee, louter en alleen jij en het papier. Het schijnt dat het bijhouden van een dagboek niet alleen ontspant en je rustig maakt, maar zelfs depressies kan verminderen.

Waardevolle herinneringen vastleggen

Een dagboek bijhouden is niet alleen goed voor je geest, het is ook gewoon geweldig om je herinneringen te verzamelen. Want dat eerste jaar, dat is een bijzonder jaar vol mijlpalen en eerste keren, voor jou en je baby. De eerste keer wandelen met je kind, de eerste keer dat-ie over je heen piest, de eerste keer zijn verjaardag vieren. Maar ook: de eerste keer terugkomen van verlof op je werk, de eerste keer een ziek kind in je armen houden en de eerste keer dat je wordt geconfronteerd met lichamelijke uitdagingen, zoals bevallen en borstvoeding geven. Jij voelt, ziet en ervaart er van alles bij. En wat is nou leuker om dat over een jaar of dertig er nog bij te kunnen pakken en te denken: verdomd, zo was het en niet anders.

Geen tijd? Dit gaat je helpen

Ik snap best dat je geen tijd hebt om een dagboek bij te houden. Daarom maakte ik speciaal voor jou een invuldagboek: het dag- en doeboek Mijn eerste jaar als moeder. Hierin kun je op je gemak alle vreselijke en hilarische momenten kunt krabbelen zonder meteen uren te moeten pennen. Dus hup, pak je pen en je kleurpotlood en ga even lekker los. Me-time was nog nooit zo makkelijk in te vullen. En hopelijk helpt dit krabbelboek jou om het eerste jaar met je baby net wat relaxter door te komen. Geniet!

Dit artikel is verschenen in magazine WIJ.