Vooral het gesprek rondom borstvoeding was leerzaam voor ons allemaal. Tijdens het lopen van mijn ronde om de kinderen te helpen, vroeg een meisje uit groep 3: “Juf ik heb geen vraag over het werk, maar wel over de baby. Mag ik dat vragen?” Ik gaf aan dat dit natuurlijk mocht, waarna ze vroeg: “Wat mag de baby straks nou eten?” Ik vroeg of ze zelf een idee had, maar ze wist vooral te benoemen wat de baby niet zal eten. “Ik denk niet dat het een appel kan eten zonder tanden. Dus het moet zacht zijn.” Een leerling uit haar groepje hoort ons gesprek en zegt: “De baby gaat aan de borsten van juf drinken.” Het hele groepje luistert. Het gesprek wordt aangevuld met: “De baby kan alleen nog maar drinken, niks eten.” en “Ze drinken daarom ook wel eens uit flesjes toch?”

Wat gaat de baby eigenlijk eten?

Ik merk dat ze enorm nieuwsgierig zijn. Ik zie dat veel kinderen in de klas ook luisteren naar het gesprek. Het is bijna pauze, dus ik ga alvast in de kring. Eenmaal in de kring, vraag ik het groepje kinderen uit te leggen waar wij het over hadden. “We weten eigenlijk niet zo goed wat de baby van juf straks gaat eten. We denken vooral drinken, zoals melk uit de borst van juf.” Bezorgd wordt er de kring rond gekeken, want ja, de baby moet straks wel eten. Centraal vraag ik de kinderen of ze weten wat de baby straks gaat eten. Er wordt gereageerd met: “Juf maakt borstvoeding, dat is melk uit de borst van juf. Dat willen baby´s graag.” Een paar ogen gaan richting mijn borsten. Ik merk dat er grote vraagtekens zijn.

Waarom geven alleen vrouwen borstvoeding?

Een jongen uit groep 5 durft te vragen waar de melk dan uitkomt. Een meisje uit groep 4, die net grote zus is geworden, weet te vertellen dat dit uit de tepels komt. “Die bruine rondjes op je borst. Jij hebt ze ook.” Met grote ogen word ik aangekeken door die jongen. “Kan ik dan ook borstvoeding geven?” Er wordt gelachen in de klas, maar antwoord op de vraag hebben ze niet echt. Ik stel hem gerust dat alleen vrouwen dit kunnen door bepaalde hormonen. Dat dit begint bij de zwangerschap en vaak pas stopt als de baby er niet meer van drinkt.

Dat is één mysterie opgelost, maar een meisje uit groep 4 lijkt nog verward en zegt: “Melk? Maar juf is toch geen koe? Dan is het toch geen melk?” Ze wordt aangevuld door een jongen uit groep 3 die lachend zegt: “Ja, dat kan helemaal niet. Juf eet geen gras.” De hele klas ligt helemaal dubbel. Wat een raadsel. Al snel vullen de kinderen elkaar aan. “Eigenlijk komt alles wat juf eet in de melk. Het is een soort smoothie.” “Een smoothie? Dus als juf nou broccoli eet. Heeft juf dan ook groene melk?”

Borstvoeding: een soort smoothie voor de baby

Zo wordt nog meer voeding genoemd gevolgd door de mogelijke melkkleur. Het zorgt voor een hoop plezier. Toch komen we tot de conclusie dat ‘de smoothie’ gewoon wit zal zijn, de kleur van ‘echte’ melk. Van al deze verhalen over eten hebben we honger gekregen, dus we zijn lekker gaan eten en drinken. Wat was ik trots op deze kinderen. Er werd naar elkaar geluisterd, aangevuld, niks was te gek of raar. Ze hebben enorm veel van elkaar geleerd en ik heb vooral genoten en met een glimlach geluisterd.

Deel je verhaal

Wil je ook graag je verhaal aan andere mama’s (to be) vertellen? Dat kan! Schrijf een blog (500 - 800 woorden) en stuur die naar redactie@wij.nl. Wie weet delen we jouw verhaal binnenkort op de kanalen van WIJ. Verhalen kunnen ook anoniem geplaatst worden. Let op: we delen geen verhalen die elders gepubliceerd zijn.