Blogger Annette zegt vaarwel met haar 10 beste blogs over het moederschap
Dit is mijn laatste blog voor WIJ. Bijna zes jaar geleden kreeg ik de vraag of ik wilde bloggen. Ik was halverwege mijn tweede zwangerschap en we stonden op het punt om te emigreren naar Ierland. Onze oudste, Jonah, was nog maar een klein guppie die net begon met praten. Wat hebben we veel meegemaakt en geleerd en wat heb ik veel mooie, grappige en meelevende berichten van jullie gekregen! Dank daarvoor.
En als afscheid: dit waren de hoogtepunten waarin jullie je het meest herkenden!
Top 10 blogs door Annette
Fantoomhuilen
Dat moment dat je onder de douche staat en je hoort je baby krijsen, dus je gooit een handdoek om je heen en komt erachter dat de baby gewoon diep in slaap is. Het was hilarisch om te lezen hoeveel ouders dit herkennen en hun kinderen zelfs horen wanneer ze ergens logeren! Onthoud dus, je bent niet gek als je je kinderen hoort roepen terwijl ze niet eens thuis zijn. Het zijn gewoon je hersenen die missende geluiden aanvullen.Paniekaanvallen
Ik ben een van die vele moeders die tijdens een paniekaanval toch gewoon naar school moet fietsen, door de supermarkt moet lopen of een vaccinatie met m’n kind moet halen. De reden van deze paniekaanvallen? Gebrek aan slaap, gebrek aan ruimte voor mezelf, gebrek aan rust. Enorm rot, maar je gaat niet dood aan een paniekaanval. Laat die golf maar komen en laat hem weer gaan. Je kunt het.Piemels
Je kan er brandweertje mee spelen, ver van je af plassen, hem heen en weer schudden … de mogelijkheden zijn eindeloos! Met drie kleine jongens in huis hoef ik me maar om te draaien en hop daar bungelt er ongetwijfeld weer eentje in het wild. Ze zijn zo ontzettend gefascineerd door hun piemels. Het is een fase, toch?Vorige levens
Uitspraken van kinderen waarvan de haren in je nek omhoog gaan staan. Brrr … jullie reacties op mijn blog over Finn die vol overtuiging vertelt over zijn vorige leven waren zeer herkenbaar en bijzonder. Kinderen hebben een flinke dosis fantasie, maar sommige opmerkingen zijn te bizar om zomaar weg te wuiven als een verzinsel.
Kattekwaad
Dit is iets wat iedere ouder herkent, de een wat extremer dan de ander. Behang van de muren scheuren, speelgoed uit elkaar halen, de haren van een broertje of zusje afknippen, de tv vol smeren met sudocreme, poppen onthoofden. Een ding is zeker; met kinderen is het leven nooit saai of voorspelbaar!Geboorte
Een van mijn eerste blogs ging over Jonah z’n stuitbevalling en daarna werd Finn geboren in Ierland en Sean in Nederland. Elke keer kreeg ik mooie felicitaties van jullie en het voelde fijn om de bevallingsverhalen te kunnen delen en andere verhalen terug te krijgen. Een belangrijk onderdeel van de verwerking, want hoe mooi en bijzonder zo’n bevalling ook is, het blijft een intens moment dat je nooit meer vergeet.Kotsfobie
Gelukkig ben ik niet de enige die absoluut niet tegen overgevende kinderen kan. Die taak heb ik aan mijn man toevertrouwd. Hij doet de kots, ik de diarree. Blijkbaar zijn er veel meer ouders die hun kind het liefst twee meter uit de buurt houden wanneer ze een flinke buikgriep te pakken hebben. Maar als liefdevolle ouder die je bent, zorg je toch voor ze. Ondanks die fikse kotsfobie.Eierstok
Jullie deelden massaal jullie ervaringen toen ik opgenomen werd in het ziekenhuis met een gedraaide eierstok. Voor het eerst geopereerd moeten worden terwijl ik drie maanden zwanger was van Sean, wat was dat heftig. Door alle gedeelde ervaringen van jullie was het bijzonder om te lezen hoeveel complicaties je kunt meemaken tijdens een zwangerschap en hoe vaak er toch een goede afloop op volgde.Wie z’n beurt is het?
Hoe je van een liefdevol koppel - “tuurlijk doe ik dat voor jou lieverd, blijf maar lekker zitten” - verandert in een stel dat meet wie het meest vermoeid is en dus op de bank mag blijven zitten. “De baby huilt, het is jouw beurt, ik heb vannacht maar drie uur geslapen” - “Oh ja? Ik heb vannacht maar twee uur geslapen en ik heb de laatste drie poepluiers verschoond, dus het is jouw beurt.” En dan de overtreffende trap: “Nou, ik heb er drie kinderen uitgeperst en drie jaar borstvoeding gegeven, dus het is zeker weten jouw beurt.”Weigeren
Of het nou gaat om eten, slapen, zindelijk worden of wat dan ook … zodra een kind eenmaal door heeft dat het ergens controle over heeft en jou als ouder daarmee tot waanzin kan drijven gaan ze dit tot in den treuren uitproberen. Zo’n reactie van papa of mama is hartstikke interessant toch! Ik ben nu zes jaar verder en heb er nog steeds geen magische oplossing voor gevonden, maar ze leven nog steeds dus blijkbaar komt het vanzelf wel goed!