Opeens gebeurde het. Zomaar uit het niets. Ik was het zoveelste instructiefilmpje van de juf op school aan het opzoeken. Mijn beeldscherm sloot zichzelf af en het enige wat nog in beeld bleef was een wit appeltje dat treiterend naar mij knipperde. Eerst denk je nog ‘geen probleem, even opnieuw opstarten’, maar na talloze tevergeefse opstartpogingen voel ik een knoop in mijn maag: alle foto’s van de kinderen! Weg!?

Fotoalbum voor ieder levensjaar

Ik ben een echte fotofanaat. Traditiegetrouw maak ik ieder levensjaar een fotoalbum voor ieder kind. Er pronkt al een prachtige rij dikke fotoalbums in mijn boekenkast en regelmatig bladeren we er samen in. Geweldig om alle ervaringen en veranderingen in een boek te vangen. Van hun eerste glimlach, naar het eerste feloranje macaronihapje tot aan de eerste verjaardagstaart die tot achter hun oren gesmeerd zit.

Dierbare foto’s met familieleden die er inmiddels niet meer zijn, beste vriendjes van de peuterschool die nu ergens anders op school zitten en het allereerste zelf geknutselde Moederdag cadeautje wat trots overhandigd wordt in bed. Het dagelijkse leven met drie kleine kinderen, werk en school is al zo razend druk dat me soms de helft lijkt te ontgaan. Dankzij zo’n fotoalbum kan ik rustig alles herbeleven en op me in laten werken.

Of het niet in de cloud staat …

Van het rampenjaar 2020 komt er dus geen fotoalbum van de kinderen. Sta ik er gewoon weer niet op! De medewerker op de hulpdesk chat geeft het al opgegeven, zodra ik zeg dat er geen back-up in de cloud staat. Ja, sorry, ik ben niet zo technisch aangelegd en van die cloud snap ik al helemaal geen bal. En m’n telefoon opsturen om mijn bestanden te redden heeft ook geen zin, want dankzij de nieuwe privacywet zijn ze verplicht elke telefoon helemaal leeg te maken voordat ze hem mogen repareren. Lekker dan.

Dus daar ligt hij nu. Stil, donker en ontoegankelijk op mijn nachtkastje. Alle foto’s van verjaardagen, dagen aan het strand en het laatste familiebezoek van opa en oma uit Ierland diep binnenin verstopt. Heel soms plug ik hem opnieuw in, in de hoop dat er een wonder gebeurt en hij uit zichzelf opeens weer tot leven komt. Maar dat blijkt telkens weer een ijdele hoop. Vanaf nu sla ik elke foto die ik maak driedubbel keer op; cloud, laptop en externe harde schijf. Ik moet en zal een keer in de kinderen hun fotoalbums te zien zijn! Kijk jongens, ‘mama was here!'

Lees ook: Annette: Ik heb letterlijk duizenden foto’s van mijn kids, maar … waar ben ik?