De eerste lockdown in de lente was zoveel makkelijker dan deze tweede in de wintermaanden. De motivatie van de kinderen om hun werkjes te maken begint enorm in te kakken. We moeten ze er continu aan herinneren om rechtop bij de tafel te gaan zitten, te focussen en het werk af te maken. Tijdens de eerste lockdown was alles nog nieuw, lag er minder druk op, er zaten veel vakantiedagen tussen en het mooie weer gaf iedereen energie. Hoe anders gaat het deze winter!

Vakantiedagen opnemen lijkt de enige optie

Mijn man en ik hebben allebei een beroep dat we thuis kunnen uitvoeren, dus we zitten inmiddels al sinds 20 december met z’n allen thuis. Werk en privé vloeien steeds meer in elkaar over, ondanks ons voornemen om een strakke structuur te volgen. De praktijk werkt gewoon anders. Er komen werkopdrachten tussendoor, collega’s hebben iets nodig, de leerkrachten van de kinderen bellen, je moet langs school om huiswerkpakketjes op te halen, werkuren verschuiven steeds meer van de ochtend naar de avond en er worden leuke sportmomenten voor de kinderen in de buitenlucht georganiseerd waar ze ook naartoe gebracht moeten worden. Voor de kinderen is het goed om zoveel mogelijk normale dingen te blijven doen, dus dat proberen we ze ook te geven.

Onze eerste insteek was om zo goed mogelijk door te ploeteren tot de scholen op 8 februari weer opengaan. Wat lukt dat lukt en wat niet lukt, jammer dan. Maar ondertussen begin ik de eerste geruchten te horen dat de scholen misschien voor de voorjaarsvakantie niet meer opengaan. Dat is nog een flinke ruk te gaan! Vooral omdat mijn man en ik allebei nog worstelen met de moeheid die is blijven hangen na drie weken ziek te zijn geweest van corona. De beste oplossing is om dan maar vakantiedagen te gaan opnemen, maar ook daar komt een keer een einde aan natuurlijk. Betaald ouderschapsverlof zou daarom best een interessante oplossing kunnen zijn.

Bedrijven staan op omvallen

Helaas is de eerste reactie vanuit de politiek: gaan we niet doen, de werkgever van werknemers met kinderen moet maar flexibeler zijn. Die is wel erg kort door de bocht, vind ik. Als ik kijk naar mijn werkgever, dan heeft het afgelopen jaar er flink ingehakt. 75% minder inkomsten is eerder regel dan uitzondering bij bedrijven en bij ons proberen alle collega’s er juist een tandje bij te zetten om het bedrijf deze crisis zo goed mogelijk door te laten komen. En laten we eerlijk zijn; voor de meeste bedrijven en ondernemers begint het er nu op aan te komen. De financiële rek is er, ondanks de steunpakketten, wel uit.

Tegen ouders en werkgevers zeggen dat ze het zelf maar moeten uitzoeken, vind ik daarom te makkelijk. Er wordt al verwacht dat er straks veel werkende ouders met een burn-out thuis komen te zitten, omdat de druk steeds meer toeneemt en de mogelijkheden om te ontspannen juist afnemen. En als bedrijven om gaan vallen, dan zitten er straks hele groepen werkloos thuis. Ook iets waar niemand bij gebaat is!

Stoom afblazen en rust zijn net zo belangrijk

Voor nu gaan we maar op dezelfde voet door. We proberen een duidelijke scheiding te houden tussen werk en privé, huiswerk wordt waar mogelijk altijd meteen ’s ochtends vroeg gedaan en net als op school, moeten de kinderen verplicht elke dag buitenspelen. Weer of geen weer. Op tijd naar bed, op tijd weer op. En als er een keer een dagje tussen zit dat we het allemaal echt spuugzat zijn, schuiven we het huiswerk door naar morgen. Even wat stoom afblazen en een dagje rust zijn net zo belangrijk om deze periode vol te houden!"