In mijn vorige blog schreef ik al van onze grote schok toen we een positieve zwangerschapstest vasthielden, ondanks dat ik hormonale anticonceptie gebruik. De pleisterpil zou nog betrouwbaarder dan de pil moeten zijn, omdat een buikgriep of een flinke diarreeaanval geen invloed op de werking heeft. Je kunt je dan misschien wel voorstellen dat ik vol verbazing wel vijf zwangerschapstests heb ondergepiest, voordat ik de dubbele streepjes durfde te geloven.

We gaan het zien

“Zwanger worden terwijl je de pil gebruikt, komt vrijwel nooit voor”, zegt de verloskundige nog. Ehm. Ja, dat zegt niks, zo is mijn ervaring. Een gedraaide en afstervende eierstok hebben tijdens een zwangerschap is ook een zeldzaamheid. Ook dat vertelde ze toen ik lag te creperen van de buikpijn tijdens mijn laatste zwangerschap. Toch moest ik die nacht met spoed geopereerd worden.

Ook hoor ik ze nog zo vertellen dat uiteindelijk maar 3% van de zwangerschappen daadwerkelijk in een stuitbevalling eindigen en tot mijn niet zo grote verrassing, werd mijn eerste dan ook een vaginale stuitbevalling. Elke keer wanneer een professional mij vertelt: “Oh maar die kans is maar zoveel procent …”, dan denk ik al. Ja, oké, we gaan het zien.

Vals alarm … Toch?

Als ik vijf dagen later toch begin te vloeien, ben ik eigenlijk toch wel opgelucht. Een vierde kind erbij zou echt een enorme uitdaging worden. We zouden ons er heus wel weer doorheen slaan en er iets moois van maken met elkaar, maar soms weet je gewoon: nu zou echt niet de beste tijd zijn, om er nog een baby aan toe te voegen.

Dus met grote opluchting bel ik de verloskundige, om haar te vertellen dat het vals alarm is en dat ik flink wat bloed verloren heb. Gek genoeg was het wel na tweeënhalve dag ook weer helemaal opgedroogd, maar toch. Haar reactie was toch anders dan verwacht.

Laten we over twee weken een echo maken

“Zo’n kortdurende bloeding wil niet meteen zeggen dat je niet zwanger bent. Laten we over twee weken een echo maken om te kijken of er niet toch nog een zwangerschap gaande is. Tot die tijd kun je het beste foliumzuur slikken en de pil even laten liggen voor de zekerheid. Beter zo dan dat we achteraf zeggen, hadden we het nou toch maar gedaan. Toch? Eerder een echo maken heeft helaas geen zin, want dan is er sowieso nog niet veel te zien.” Met trillende handen hang ik op.

Wat?! Zou ik toch nog zwanger kunnen zijn? Ondanks alles? De pil, de bloeding? Het feit dat ik me niet meer zwanger voel? Met dikke rode stift markeer ik de dag van de echo in mijn kalender. Pas over twee weken weet ik het zeker. Waarom gaan die eerste weken toch altijd zo tergend langzaam!

Lees ook: “En dan sta je opeens met een positieve zwangerschapstest in je handen”