De zomervakantie is de ideale tijd om foto’s van het afgelopen jaar uit te zoeken, maar ook om er ontelbaar nieuwe bij te schieten. Van de kinderen in het zwembad, de kinderen in de speeltuin, de kinderen met ondergetekende gezichten, de kinderen met zelf afgeknipte haren, de kinderen met hun vader, de kinderen met hun grootouders. Ik heb letterlijk duizenden foto’s van ze, maar … waar ben ik?!

De jaren vliegen voorbij

Als ze straks later hun fotoalbums doorspitten dan denken ze vast ‘waarom was mama er nooit bij’ ofzo, want de foto’s waar ik opsta met mijn gezin kun je op een hand tellen en ze zijn nog zo jong dat ze maar weinig zullen onthouden. Nu vind ik het ook ontzettend leuk om te fotograferen, maar de jaren vliegen voorbij. Ze groeien zo snel op en ik zou ook dolgraag wat vaker met de kleintjes op de foto staan. Zodat ze later ten minste kunnen zeggen: “Oh, mama deed echt veel met ons en zag er toen nog best goed uit.” Ik wil niet dat ze mij alleen herinneren als een vermoeide, verrimpelde zuurpruim die ik later vast word.

Nu hoor ik van meer moeders om me heen dat ik niet de enige ben. Om de een of andere reden zijn het meestal de moeders die achter de cameralens belanden, terwijl vader omringd door kinderen vrolijk naar het vogeltje lacht. Misschien is het omdat ik sentimenteler ben dan mijn man en dat hij meer geniet van het moment. Het wordt dus maar eens hoog tijd dat we de rollen ook eens om gaan draaien!

Een plekje in ons familiealbum

Daarom heb ik mijn man een speciale missie meegegeven deze zomer en dat heb ik heel expliciet moeten zeggen: schiet meer foto’s van mij met de kinderen. Al doe je het de hele dag door van de meest onnozele en doodgewone bezigheden - de wc uitgesloten, want er zijn grenzen, ja - maar ik wil nu ook een keertje op de foto staan met mijn gezin. Ik verdien ook een plekje in ons familiealbum!

Lees ook: ‘Moeder-zijn, het prachtigste beroep van de wereld! Maar soms even niet’