“Seks heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in de relatie tussen Marco en mij. We leerden elkaar ook op die manier kennen. We hebben elkaar namelijk - heel ordinair - in de kroeg ontmoet. Ik zag ‘m staan en vond hem direct aantrekkelijk. Ik stapte op ‘m af en hij bleek er hetzelfde over te denken. Die nacht belandden we bij elkaar in bed. Van friends with benefits gingen we naar een relatie, toen er bij beiden gevoelens in het spel kwamen. Hoewel we tijdens onze relatie steeds meer gingen settelen en het burgerlijker werd met samenwonen en een puppy, bleef seks en seksuele vrijheid een belangrijke rol in ons leven spelen. We hadden veel seks met elkaar en experimenteerden volop. Zoenen met anderen op festivals. Een trio met een vriendin of een vriend. Spannende feestjes. Veel was bespreekbaar en we deden het allemaal met nadrukkelijke toestemming van de ander.

En toen werd ik zwanger

Tot ik zwanger raakte van Niels. Ik had nog steeds behoefte aan seks, maar niet in die mate als voorheen. Mijn lijf veranderde natuurlijk, waar ik wat moeite mee had, en ik wilde steeds meer in mijn coconnetje kruipen. Ik voelde heel erg dat ik mijn kind en mijn gezin wilde beschermen voor buitenaf. Zoenen en seks met anderen was niet iets waar ik op dat moment mee bezig was. Gelukkig had Marco daar alle begrip voor en stortten we ons volledig op de voorbereiding van Niels’ komst.

Ons seksleven komt weer op gang

Gelukkig bleek Niels een droombaby en al snel sliep hij hele nachten door. Langzaamaan begon ik te wennen aan het nieuwe leven als moeder en kreeg ik weer ruimte in mijn hoofd voor zaken als seks. Ons seksleven kwam weer op gang, al was het natuurlijk allemaal wat minder spontaan en creatief dan voordat we Niels kregen. Helaas brak ook de pandemie uit, waardoor festivals, feestjes en lichamelijk contact met anderen helemaal uitbleven. Ergens vond ik dat helemaal niet zo erg; ik zat compleet in mijn moederbubbel. Ik had niet de behoefte om Niels om de haverklap naar mijn ouders te brengen zodat wij feestjes konden afstruinen om ons oude, vrije leven te herleven.

Wat als ik een doodgewoon burgerlijk gezin wil?

Marco had er meer moeite mee. Hij miste de festivals, het experimenteren met anderen en het gevoel dat hij leefde, zoals hij zelf zei. Toen begon er bij mij al iets te knagen. Wat als ik helemaal nooit meer behoefte zou hebben aan anderen? Wat als ik een doodgewoon burgerlijk gezin wilde zijn en hij voortdurend behoefte blijft houden aan spanning buiten de deur? Ik wuifde mijn twijfels weg. En omdat we nergens heen konden tijdens de pandemie en veel thuis waren met elkaar, vonden we het eigenlijk het ideale moment om voor baby nummer twee te gaan. Zo zouden we niks missen als ik weer met een zwangere buik thuiszat en konden we na de geboorte van de tweede allebei veel thuis zijn.

Een drukke periode met twee kleine kinderen

Binnen no-time was ik zwanger van Sjoerd. Het leven werd hierdoor steeds saaier en simpeler, maar ik had daar weinig moeite mee. Marco wel, maar ik stelde hem gerust door te zeggen dat de situatie tijdelijk was. Ik was zwanger, er was een pandemie gaande: allemaal zaken die vanzelf voorbijgingen. En dat was ook zo. Sjoerd was geboren en de pandemie kwam langzamerhand tot een eind. Maar voor ons was dit het begin van een drukke periode met twee kleine kinderen. Het betekende weinig slaap. Helaas was Sjoerd niet zo’n goede slaper als Niels, en een eindeloze reeks aan taken in en om het huis. Iedere avond was - en ben - ik geslóópt.

Meer vrijheid

Inmiddels is Sjoerd twee jaar en krijgen we steeds meer een stukje vrijheid en de controle over ons leven terug. Ook kunnen we zonder zorgen onze kinderen af en toe uit logeren sturen en Marco vindt dat dan ook maar wat fijn. We gaan weer af en toe naar een festival, waar we elkaar volledig vrij laten. Ik vind het prima als hij met een ander zoent en andersom net zo. Alleen sinds de komst van onze kinderen heb ik niet zo’n behoefte meer aan anderen. Ik merk aan alles dat ik een oerdrift heb gekregen om mijn gezin te ‘beschermen voor indringers’. Soms ben ik bang dat ik hiermee verleidingen van buitenaf binnenhaal. Wat als Marco of ik verliefd word op iemand anders? Misschien is het ook schaamte naar mijn kinderen toe. Als die eens wisten wat papa en mama in hun vrije tijd doen … Ik vind het nog steeds leuk om in bed te experimenteren met elkaar, maar ik vind het niet zo fijn om dit ook met anderen te doen. Ik merk dat hij dat wel heeft en ik gun hem dat, dus ik ga erin mee.

Bang om grenzen te bewaken

Binnenkort gaan we zelfs een weekendje weg met ‘vrienden’ die we op een festival ontmoet hebben. Het zijn swingers en … nou ja, het is wel duidelijk wat er dat weekend gaat gebeuren. Het huisje is geboekt en zowel Marco als die vrienden kijken er ontzettend naar uit. En ik wil de feestvreugde niet bederven dus ik doe alsof ik er ook zin in heb. Maar de gedachte gaat me steeds meer tegenstaan. Ik doe het vooral voor hém. Hij heeft vaak gezegd dat hij het zo fijn vindt dat ik niet jaloers ben, dat ik open minded ben en dat we samen onze seksuele fantasieën kunnen verwezenlijken. Hij zegt dat dit bij zijn exen heel anders was, waardoor hij geneigd was om dingen stiekem te doen. Ik weet dat hij dat zegt om zijn waardering naar mij uit te spreken, maar daardoor ben ik bang geworden om mijn grenzen te bewaken. Wat als ik zeg dat ik eigenlijk alleen nog maar seks wil hebben met elkáár? Dat ik geen behoefte heb aan trio’s en swinger party’s? Gaat ‘ie dan vervolgens vreemd? Gaat ‘ie dingen stiekem doen? Bovendien was ik voordat de kinderen er waren net zoals hij, en dat verbond ons juist. Ik ben bang dat ik ‘m kwijtraak als ik zeg dat ik een burgerlijke, monogame relatie wil. Maar op deze manier doorgaan voelt voor mij ook niet goed …”

Dit artikel is eerder verschenen in magazine WIJ.