Alimentatie: het financiële lijntje met je ex
Wat een lading heeft het woord alimentatie toch. Ik aarzelde een beetje om hierover te schrijven, omdat het meestal zeer verhitte discussies opwekt. Ik wil dan ook duidelijk stellen dat ik over mijn eigen ervaring schrijf en niemand wil kwetsen. De definitie is tamelijk kil en omschrijft een financiële uitkering/bijdrage van de meest- naar minst draagkrachtige ex-partner dan wel kind(eren) ten behoeve van het levensonderhoud. De een noemt het een recht en een verplichting om je opgroeiend kind financieel te ondersteunen. De ander claimt nooit meer een leven te kunnen opbouwen door de financiële druk die de ondersteuning van je ex-gezin met zich meebrengt.
En ik? Ik vind het een lastig en emotioneel fenomeen. Je kiest er niet voor niets om te scheiden van elkaar. Ik vind het zo moeilijk om een maandelijks terugkerend, jarenlang durend, financieel lijntje te hebben met mijn ex. Het laatste dat ik wil met mensen om mij heen is een financieel lijntje onderhouden, waaruit de meest desastreuze ruzies kunnen ontstaan.
Normaal gesproken staat het er netjes op … maar dit keer niet
Hoezo wil je dat met een persoon aangaan waarmee je zo’n fragiele verstandhouding hebt?! Op goede dagen ben ik dankbaar dat mijn ex nu wel bijdraagt aan de kosten voor ons meisje. Op slechte dagen vind ik het ronduit belachelijk dat hij zijn verantwoordelijkheid “afkoopt” voor een schijntje.
Rond het einde van de maand begint er een bewuste dan wel onbewuste vraagstelling in mijn hoofd of het overgemaakt zal worden. Nog iets vaker dan normaal check ik mijn saldo. En normaal gesproken staat het er netjes op … maar dit keer niet. Mijn keel wordt droog, want ondanks dat ik weet dat dit kan gebeuren raakt het mij toch. Ik had erop gerekend en loop vast, omdat het voor mij een wezenlijk bedrag betreft.
De procedures duren lang
Over slechte timing gesproken, ineens besef ik het. Als ouder waar het kind woont, moet je het maar gewoon zien te regelen. Er wordt niet stilgestaan bij het feit dat je het financieel best lastig hebt. Godzijdank kan ik een beroep doen op mijn liefdevolle ouders anders had ik het niet gered.
En de regels die er zijn wanneer je je alimentatie wil opeisen. Het ouderschapsplan moet door een rechter of notaris ‘beklonken’ worden, dan kan je na een in gebreke stelling en redelijk termijn van wachten op een betaling een verzoek doen tot innen bij bijvoorbeeld het LBIO. Die procedures duren lang, heel lang.
Ik bid dat ik financiële vrijheid mag gaan bereiken
En in de tussentijd? Dan moet je maar bidden op hulp vanuit je omgeving. Onbegrijpelijk niet? Ik bid dat ik financiële vrijheid mag gaan bereiken, waardoor ik de stortingen direct naar de spaarrekening van onze dochter kan laten gaan. Die spaarrekening voor haar studie, rijbewijs, enzovoort. Die spaarrekening die vrijvalt, wanneer ze 18 jaar is geworden. Want wat is deze afhankelijkheid een rotgevoel!
Het is het recht van Marlie dat mijn ex bijdraagt in haar onderhoud, maar wat heeft mijn vrijgevochten zelfstandige persoonlijkheid daar een moeite mee.