1. Glitter-ellende

Glitters geven een knutselwerkje een extra dimensie, iets magisch! Een tekening waar glitter aan toegevoegd is, wordt meteen een bijzondere tekening. En een steen waar je glitters op plakt is meteen een diamant. Wauw. Gaat je kleine Picasso lekker verven? Gooi een lepeltje glitters door de verf en je kind vindt het geweldig! Het lastige aan glitters is alleen dat het voor de kleine kunstenaars soms moeilijk te doseren is, ze het naast de lijm strooien en dat je het vervolgens overal terugvindt. Op de tafel, de stoel, de kleding en in hun haar. Maar het aller ellendigste is nog wel dat je het dagen later, misschien zelfs weken later, NOG STEEDS VINDT! Verder wel super leuk voor het eindresultaat, die glitters HAHAHAAAA.

2. Een bruine homp klei

Heerlijk vind ik dat, een setje nieuwe klei. Mooie, heldere kleurtjes. Daar kun je tenslotte écht leuke dingen mee maken. Een schaapje op het gras, een madeliefje of een zonnetje met een zonnebril. De kleuter denkt alleen dat het veel leuker is om groen, blauw en rood tot een grote bal te maken. Aan het begin lijkt het nog een beetje op kleurrijk marmer, maar als snel is er niet veel meer over van die mooie kleurtjes en komt er een vies bruingroene kleur tevoorschijn. En met een beetje pech zit die klei uiteindelijk ook nog vol met zand, kruimels en pluisjes … Tot zover het kleien, wat alleen leuk is voor jezelf als je de nieuwe potjes net 2 minuten open hebt.

3. Familieportret

Met haar tong uit haar mond zit ze boven een tekening, mijn dochter van 4. Geconcentreerd is ze bezig aan ons familieportret en we mogen er allemaal op. Ze kijkt hoe papa zijn haar zit en kleurt snel verder. Dan is daar het moment; het eindresultaat wordt getoond. Ik zie allemaal poppetjes getekend. Tussen poppetje twee en drie zweeft een soort baby, het zal haar broertje wel zijn denk ik. Op dat moment begint ze aan te wijzen ‘Dit is papa, dit is mijn broertje, dit is mama, dit i…’ ‘BEN IK DAT?’ vraag ik verbaasd. Ze wijst naar de zwevende baby zonder armen en zegt dat ik dat ben. En de verklaring dat ik die baby zonder haar ben, is omdat ik mijn haar nu in een staart draag en dat zie je niet vanaf de voorkant. Oké. Bedankt dat ik de zwevende baby van de familie mag zijn. Oma kreeg hier eerder ook al mee te maken, die kreeg een prachtig zelfportret mét snorharen. Dat de snorharen haar rimpels waren heb ik maar even voor mezelf gehouden.

4. Verf

Toen mijn kinderen nog heel klein waren mochten ze veilig verven; een papiertje met wat klodders verf in een dicht zip-lock zakje. Ik haalde dat papier er achteraf dan zelf uit en liet het drogen, zo zat er geen verf op ongewenste plekken en was er toch een mooi kunstwerkje gemaakt. Toen ze iets ouder werden gingen we ook gewoon verven met een kwast. En toch ging het wel eens mis ondanks bijbehorende voorzorgsmaatregelen zoals een speciaal knutseltafelkleed, een verfschort en eierdozen waar ik verf in deed, zodat ik die na gebruik zo weg kon gooien. Dan haalde mijn dochter een haar uit haar gezicht en zat er direct verf op haar voorhoofd én haren. Note to self: Haar in staart en losse plukjes in clipjes doen. Of compleet onder de verf moeten ze opeens plassen en omdat ze verfhanden hebben kunnen ze dat niet zelf en daar sta jij dan, met je beige broek en witte truitje. Misschien moet ik zelf ook een verfschort aanschaffen voor deze situaties?

Lees ook: Een berg knutselwerken van je kind? 6x dit doe je ermee

5. Geen zin meer

Eerder in de week hebben mijn kinderen op tv iemand iets zien knutselen en dat wilden zij ook wel maken. Terwijl de kinderen op school en bij de peuterspeelzaal zijn, haal ik alles wat we nodig hebben met het idee om in het weekend lekker een middag samen te knutselen. Op zaterdagochtend vertel ik ze dat we gaan knutselen en vertel ik dat we dat tv-knutseltje ook gaan maken. Onwijs enthousiast juichen ze, ze hebben er helemaal zin in. Ik zet ze even voor de tv terwijl ik de tafel klaarmaak en alles klaarleg. Ze komen erbij en we beginnen, na twee minuten haakt te jongste al af. Prima, hij is niet zo een knutselaar en als hij geen zin heeft hoeft het niet. Na vijf minuten maakt te oudste een compleet ander knutselwerk, zet er nog drie strepen met een groene stift op en zegt dat ze klaar is … En toen zat ik daar nog, in mijn eentje te knutselen, heb ik al die moeite tenminste niet voor niets gedaan!