Als de wekker om half 9 gaat komen de weeën om de zes minuten. Mijn partner Peter wordt wakker en ik vertel hem dat de bevalling begonnen is. Hij is meteen enthousiast en springt uit bed. Ik ga zelf nog even onder de douche en ik hoor hem beneden stofzuigen. Als ik een half uur later ook beneden ben, ga ik wat opruimen en strijken als afleiding, Peter gaat boodschappen doen.

Na drie kledingstukken gestreken te hebben lukt het niet meer en trek ik de stekker uit de strijkbout, ik besluit om mij nu te concentreren op mijn bevalling. De weeën zijn erg heftig en komen kort op elkaar. Er zitten steeds maar drie tot vijf minuutjes tussen. Ik vang de weeën staand in de woonkamer op. Het lukt mij goed om me te focussen op mijn lichaam en mijn ademhaling. Ik ben volledig in mezelf gekeerd en van mijn omgeving krijg ik weinig mee.

De verloskundige komt

Als Peter thuiskomt, zit ik op mijn knieën en heb ik net overgegeven. De weeën komen al een tijdje om de twee minuten. Peter belt onze verloskundige Fleur. Ze komt meteen en voelt hoever mijn ontsluiting al is. In mijn bevalplan heb ik opgenomen dat ze dit niet aan mij hoeft te vertellen, omdat ik bang ben teleurgesteld te worden als het nog maar weinig is. Omdat ze aangeeft over twee uur terug te komen concludeer ik dat ik al aardig op weg ben.

Later moet ik weer overgeven vanwege de hevigheid van de weeën en daarom belt Peter verloskundige Fleur nogmaals. Ze komt direct en in mijn slaapkamer voelt ze hoe ver mijn ontsluiting is. Ze stelt voor mijn vliezen te breken, omdat ze verwacht dat dit het laatste stukje in werking gaat zetten. Dit doet ze om 14.20 uur.

Beginnen met persen

Een half uur nadat mijn vliezen gebroken zijn gaan de weeën over in persweeën. Ik moet even wennen aan de omschakeling van wegpuffen naar lucht inhouden en persen. Deze scherpe pijn vind ik nog een graadje erger dan ontsluitingsweeën.

De eerste paar persweeën breng ik voorover geleund op de rand van het bed door. Omdat ik het gevoel heb dat ik moet poepen, wil ik naar de wc. Mijn verloskundige lacht en zegt: “Nee Sanne, je moet niet naar het wc, je kind komt eraan!” Vervolgens maakt zij de kruiken klaar en belt onze kraamhulp die om half vier binnenkomt.

Na enkele persweeën op de wc opgevangen te hebben, gaan we naar de baarkruk, want dat wil ik graag. Na een aantal persweeën zegt Fleur dat ze zijn haartjes al ziet, kort daarna zijn hoofdje, maar ze geeft aan dat zijn hartslag wat aan de lage kant is. Ze wil dat ik op m’n zij op bed kom liggen. Dat vind ik niks en vraag of ik nog één keer mag persen. Het mag en bij deze perswee wordt Silven geboren. Het is dan 15.50 uur.

Onze prachtige zoon is perfect

Silven wordt voor mij gehouden. maar omdat ik nog volledig in trance ben, doe ik niks en kijk ik hem alleen maar aan. Hij is perfect en ik ben op slag verliefd. Dan pak ik hem aan. Welkom lieve zoon, ik hou nu al van je en zal dat altijd blijven doen. Vervolgens krijgt Peter hem in zijn handen en ga ik op bed liggen. Fleur zet een oxytocine injectie in m’n bovenbeen en de placenta komt er direct uit, daarna zet ze twee hechtingen.

Peter komt bij mij op bed liggen en legt Silven op mijn borst. Het harde werken zit erop en het genieten kan beginnen!

Alles volgens (beval)plan

Omdat ik voor mijn bevalling allemaal horrorverhalen had gehoord en gelezen heb ik mij daar onbewust ook op voorbereid. Een bevalling die dagen zou duren en een zware strijd zou worden, dat beeld had ik door alle verhalen. Gelukkig is mijn bevalling verre van een horrorverhaal en heb ik ook geen zware strijd van dagen moeten leveren.

Ik had vooraf een bevalplan gemaakt en tot mijn verbazing is alles precies zo gelopen zoals ik bedacht had. Mijn bevalling is vlot verlopen en zonder complicaties. Ik was volledig in trance en gefocust op mezelf. Ik liet het over me heen komen en ik denk dat dit mij heeft geholpen om angst en paniek geen ruimte te geven. Ik was in het nu en voelde mijn lichaam en de baby goed aan. Mijn bevalling duurde in totaal 12 uur, waarvan ik 6 uur actieve ontsluitingsweeën had en maar 40 minuten heb moeten persen voor ik mijn prachtige zoon in mijn armen kon sluiten.

Dus lieve mommy’s to be, laat je niet gek maken door nare verhalen, er zijn ook zat mooie bevallingsverhalen zoals die van mij. Je kunt het!

Ook je verhaal delen?

Wil jij ook je bevallingsverhaal delen? Stuur ’m (ongeveer 800 woorden) naar redactie@wij.nl onder vermelding van Mijn bevalling. Bij publicatie neemt de redactie contact met je op. Anoniem blijven is mogelijk.